Uit het archief
Moeder (Veens sonnet)
Mijn moeder is alweer mijn naam vergeten
Ze heeft nu geen idee meer hoe ik heet
En wat ik doe dat boeit haar ook geen reet
Haar hersenschors is tot de draad versleten
Je hangt eerst negen maanden aan die vrouw
Ze wast ze strijkt ze vouwt je kleine zorgen
Ze veegt de laatste krullen uit je haar
Tot je beseft: haar leven is straks klaar
Je vraagt je af hoe moet dat met haar, morgen
Een oude dag, een ziekbed of een touw
Oom Alzheimer ving moeke met zijn keten
Ik roep haar naam terwijl ik best wel weet
De wereld om haar heen is obsoleet
Ik heb haar lief maar wil zij mij nog heten?
(Enige gelijkenis met het gedicht mijn moeder is mijn naam vergeten van Neeltje Maria Min berust op louter toeval)