Ik ben maar een Murk, dus wat moet ik?
Ik ben in de wereld gepleurd.
Had iemand verstandig besloten,
dan was dat beslist niet gebeurd.

Een Murk van een onbekend merk,
mufneuzig en brunzig van poten,
zoiets had mijn ma niet besteld.

Laat staan mijn pa:
hij lag in een deuk, maar niet heus
en wou me het liefste verloten.

Maar dat vond mijn ma toch te erg.
Dus sloot ze me op in een koekblik
en fietste daarmee naar het park
en knoopte mijn staart aan een berk.

Oote oote oote boe,
waar moest het met mij naartoe?
Ik klampte me vast aan haar jurk –
een Murk is nou eenmaal geen held.

Maar ach, mijn ma!
Ze scheurde zich los met geweld
en ging toen gewoon naar haar werk.

Hier hurk ik nu, zwaar in de kroten.
Ik knaag wat op boomschors en noten
en wacht tot de Gurkbork me wurgt.

Net heb ik mijn neus weer gestoten
dus ja, ik besta nog, vermoed ik.
’s Nachts zeur ik heel zacht: Oote oote.
Wat wil je? Ik ben maar een Murk.
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

De eerste keer

De eerste keer
Freepik
 
Als knaap ben ik er meermaals voor gezwicht
om ’s nachts wanneer ik lag te hanewaken
mezelf tussen de liezen aan te raken
totdat zich daar iets fier had opgericht.
 
En fantaserend in het schemerlicht
bedacht ik allerhande wulpse zaken
die ik vooreerst wel diende mee te maken
voor ‘k zeggen kon: ~ Ik ben als man gesticht.~
 
Maar op een dag, ik moest en zou het weten
of ~het~ zo lekker was als werd beweerd
ik heb daarop mijn spaarpot omgekeerd...
 
De eerste keer, ik zal het nooit vergeten:
Na vijf minuten stond ik al weer buiten
mijn zak nog vol maar leeg de buul met duiten.
 
 
Ter nagedachtenis aan Adriaan van Dam 20-06-1942  -  30-09-2018