 "Mijn jongste zoon is een verstandig kapelaan Hij weet het antwoord op de meeste levensvragen In zijn parochie wordt hij op de hand gedragen Men spreekt hem dagelijks met ~Weleerwaarde~ aan" "Mijn oudste zoon bestiert de hele kerkprovincie Hij woont in Utrecht want daar is hij kardinaal Maar ook in Rome kennen ze hem allemaal Hij wordt door iedereen begroet met ~Eminentie~" "Nou, die van mij heeft van die lange paarse haren En ook een ketting met een hangslot rond zijn strot Zijn neus en oren zijn gepiercet door ijzerwaren Als hij voorbij komt stamelt iedereen ~Mijn God~" |
|
|
Uit het archief
Winterdip
Copilot
Ze heeft het in de winter altijd koud.
Het liefste kruipt ze weg onder de deken,
haar toevluchtsoord waar zij pas uit zal breken
wanneer de eerste krokus zich ontvouwt.
Ook het gebrek aan licht maakt haar benauwd.
Ze houdt ervan om kaarsen aan te steken.
Die lichtjes doen haar weemoed wat verbleken,
zolang het daglicht zich afzijdig houdt.
En dan is er de eerste voorjaarsdag.
Haar treurigheid maakt plaats voor bakvisgiebels.
Zij toont mij elk jaar weer haar gulste lach.
Ze loopt met blije huppels, vrije wiebels.
Ik weet dat ik straks weer beleven mag
hoe zij mij meesleurt in haar lentekriebels.