De meeste mensen lijken na te streven
wat in hun ogen zo belangrijk lijkt
dat al het doodgewone ervoor wijkt:
ze worden door ambities voortgedreven.
Maar wat er aan het einde van het leven
van echt belang is – als je beter kijkt –
is niet wat je uiteindelijk bereikt
maar wat je ervoor op hebt willen geven.
Zo’n oproep om te leven in het heden,
daar is al veel papier mee vol geluld.
Toch ben ik, om een zeer speciale reden,
met dit gedicht persoonlijk wél tevreden.
Opnieuw heb ik, met eindeloos geduld,
een bladzij voor mijn bundeltje gevuld.
Uit het archief
Leven op 't Plein
Het plein, waar demonstranten voor je staan,
Dat is mijn plek, ik zit er zelfs bij regen,
Al heb ik daar nooit wijn of bier gekregen,
’t Is leuk, maar waar komt al dat bloed vandaan?
Is Erdogan er weer? Ach, wat dan nog.
Want tegen zijn advies in, ga ik toch!