De meeste mensen lijken na te streven
wat in hun ogen zo belangrijk lijkt
dat al het doodgewone ervoor wijkt:
ze worden door ambities voortgedreven.
Maar wat er aan het einde van het leven
van echt belang is – als je beter kijkt –
is niet wat je uiteindelijk bereikt
maar wat je ervoor op hebt willen geven.
Zo’n oproep om te leven in het heden,
daar is al veel papier mee vol geluld.
Toch ben ik, om een zeer speciale reden,
met dit gedicht persoonlijk wél tevreden.
Opnieuw heb ik, met eindeloos geduld,
een bladzij voor mijn bundeltje gevuld.
Uit het archief
Vrouwendag 2
Uit de kunst
‘De mannen domineerden steeds de kunst
En vrouwen worden nauwelijks genoemd:
Die moesten steeds bordurend binnenblijven!’
‘Dat mens Van Schurman was toch heel beroemd?
Die kon mooi schilderen en ook goed schrijven
En werd geprezen om haar meesterschap!
Nee, echt talent komt altijd bovendrijven
En al die mannen vonden haar heel knap
Ze dongen ellebogend om haar gunst
Je hebt, al is het nog zo spijtig Truus
Dus voor je niet-beroemd zijn geen excuus’
Anna Maria Schurman (1607 - 1678) werd ‘de Sappho van de Lage Landen’ genoemd.
Deze opmerkelijke vrouw sprak en schreef tusen de twaalf en vijftien talen, schreef gedichten in het Latijn, kalligrafeerde (en net zo gemakkelijk in het Arabisch en Hebreeuws) en telde onder haar vrienden Descartes en koningin Christina van Zweden.