Jouw favoriete smaak was donkerblauw.
Als ik de kauwgum in mijn mond laat kraken
proef ik opnieuw die potpourri van smaken,
van zoet tot fris; precies waar ik van hou.

Maar als ik automatisch verder kauw
begint het langzaamaan weer op te raken.
Terwijl ik maar blijf malen met mijn kaken
op wat er was, kijk ik opnieuw naar jou.

Het was in mei, als ik me niet vergis.
De foto is aan één kant ingescheurd,
je linkerwang is helemaal verkleurd.

Zo dikwijls keek ik naar je beeltenis
dat langzaamaan uit beeld verdwenen is
wat rondom deze foto is gebeurd.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Aporie

De poëzie van peuken op een bord
Van korsten brood, verschimmeld in een hoek
Van stapels oud papier, haast ingestort
Dat is wat ik in dit gedicht niet zoek

Het beeld van noodweer, kletterend maar kort
Van een nog uren klamme spijkerbroek
Van schoenen waar het nooit meer droog in wordt
Dat is wat ik niet schilder op mijn doek

Maar lammetjes, geboren in april
Een rode roos zojuist in volle bloei
De blauwe lucht, een spelend kind, een lied

Dat is toch ook weer de bedoeling niet
U ziet: ik raak behoorlijk in de knoei
Nu ik wel dicht, maar niet veel zeggen wil