Het had ze altijd al wel iets geleken,
een Bed & Breakfast in het buitenland.
Ze vonden een kasteeltje in de krant,
in een van Frankrijks allermooiste streken.
Natuurlijk was het klaar in zeven weken;
ze boorden vast wat gaten in de wand
en stortten in de keuken bergen zand.
Toen hadden ze de vloer nog niet bekeken.
Het is de kelder die zo blijkt te stinken,
ze bellen tevergeefs de makelaar
en richten al hun hoop op volgend jaar
terwijl ik thuis een biertje zit te drinken
en luister naar het fijne commentaar
dat tot het einde opgewekt blijft klinken.
Uit het archief
Een gore streek
die vent daar met die baard, die ouwe dief
die ouwe schurk heeft kleine ventjes lief
en kleine meidjes hebben niets te vrezen
je hoeft voor hem heus niet benauwd te wezen
hij steelt wel als de raven van de armen
en geeft met gulle hand de rijke lui
bepist soms graag een dure winkelpui
en leegt in menig brievenbus zijn darmen
dat alles mag van mij een oude man
waarom ik kook is om een gore streek
het gaat hier niet om kleine Klaas of Jan
een trouwe knecht, zijn brave Zwarte Piet
die dreigt zomaar ontslag: termijn een week
een schande, hoop dat u het ook zo ziet