olympicpen
Fotomontage: IB
 
‘We’ zouden er zo’n achtenveertig halen
Want in dit land zijn we ontzettend goed
In ongelimiteerde overmoed
Maar kijk daar zijn de eerste zegepralen
 
Een wielren misverstand om te beginnen
Us Epke kreeg als troost slechts een bedankje
En van der Poel dacht: ‘Shit waar lag dat plankje?’
Maar nu blijkt dat we toch wat kunnen winnen
 
Nog even en dan start een estafette
Het onderdeel ‘Vast Rijm’; het Sonnetetten
 
Daar in de eerste baan Bart Adjudant
Komt na het schot heel soepel van zijn blokje
Twee regels verder, Inge krijgt het stokje
En daar is het kwatrijn, het gaat briljant
 
Dan Wim, kent als gewoonlijk geen pardon
De finishlijn, het winnend distichon!
 
(Voor limerick, Pleiade en OB
Gaan ook nog alle gouden plakken mee)
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Een kwestie van vorm

Wie meent dat ik zal sterven, heeft het mis.
Ik ga wel dood natuurlijk, wordt begraven,
maar prompt daarop volgt mijn herrijzenis
doordat ik velen met mijn lijf zal laven.
 
Ik keer weerom in al wat levend is,
ik heb voor allebeest de rijkste gaven,
ik vorm voor tor en worm de rijkste dis;
en hangt men mij, voor gieren en voor raven.
 
Atomen, moleculen blijven immer:
in water, lucht, de aarde of het vuur.
Of worden Licht – verdwijnen doe ik nimmer,
ik keer – ha Kees! – terug in de natuur.
 
Zo zal ik bij mijn nabestaanden blijven;
ook nabestaand, alleen in andere lijven.