De polderbollenbergen zijn het hoogst.
De landman wordt een gladdewegbereider,
de voerman wordt een langeafstandglijder:
de kleffeknollenclimax van de oogst.
Een enkeling herkent nu nog de geur
van hongerwinteroverlevingsrapen
waarzonder zij allang waren ontslapen,
vertrokken door de levenseindedeur.
De voetbal die geen oorlog in zich heeft
is vol van wolkenwitte sacharose.
Gemoedsverduistering is uit den boze
wanneer men zomerzoete liefde geeft.
Voor Moeder Aarde was ik al gevallen;
een prachtig wijf met parelsuikerballen.
Nu Witlof de gedeelde winnaar van de Turingprijs is geworden, heb ik meteen maar een inzending voor volgend jaar geschreven. Noodzakelijke ingrediënten: lange zelfgemaakte (eigengemaakte, aldus de dichter des vaderlands) woorden, groente, aarde en onbegrijpelijkheid.
En dan heb ik het nog niet eens over“verzoend en -strengeld”.
Klik hier voor de winnende gedichten:poezieweek.com/nieuws/2015/03-winnaars-turing.html
Op Facebook legt de dichter des vaderlands nog eens haarfijn uit wat hier zo goed aan is:www.facebook.com/video.php?v=986870228008441
Suikerbiet
- Gegevens
- Geschreven door Niels Blomberg
Uit het archief
Dracula
Ik lig te woelen in mijn graf,
Maar kan de dood niet vatten.
Ik wacht het niet meer langer af,
En neem de kuierlatten.
Een zwoele nacht met volle maan,
Wel duizend sterren blinken.
Daar komt een oud-collega aan,
Ik kan zijn bloed wel drinken.
Het liefste drink ik maagdenbloed.
Maar dat is niet voorhanden.
Dus doe ik mij aan hem tegoed
En eet met lange tanden.
De hele nacht door heb ik trek
Ik moet mijn honger stillen.
Ik bijt een jogger in haar nek
Nog voordat ze kan gillen
Na drie verliefde stelletjes
Een rat en een bejaarde,
Vind ik het wel weer welletjes
En kruip ik in de aarde.