Jonge Heer Michèl de Jong is vanavond vanaf 23:30u te gast in 'Het Oog'. Samen met niemand minder dan Kees Torn praat hij met gastheer John Jansen over Drs. P, natuurlijk in het kader van 'Drs. P compilé complé' dat maandag in de Kleine komedie wordt gepresenteerd. Voor dit boek met 8 cd's vol liederen heeft Michèl de inleidende woorden geschreven. Dus niet te vroeg naar bed vanavond en stem half 12 of eerder af op radio 1.

Terugluisteren kan via deze link, met om:
17:10 - Het lied 'Ik zit' van en door Kees Torn
41:33 - Het lied 'Bieten' van Drs. P door Kees Torn
45:00 - Het interview met Michèl de Jong en Kees Torn

Morgen is het zover: dan wordt in De Kleine Komedie in Amsterdam om 20.15 uur het complete verzamekde werk van Drs. P  in 8 cd's met een boek gepresenteerd, begeleid  door een keur van artiesten die zich door hem laten inspireren.
Als inleiding hier een krantenartikel uit 1985, en bespreking van Weelde en feestgedruis van Hans Warren, waarin alles gezegd wordt wat er van valt te zeggen.

Weelde en feestgedruis

Zeeuwse courant, 10 mei 1985 - LETTERKUNDIGE KRONIEK, Hans Warren
Nog altijd zijn er onder poëzieliefhebbers aanhangers van de gedachte dat alleen ernstige gedichten belangwekkende gedichten kunnen zijn, dat alleen dichters die zwaar op de hand zijn belangrijke dichters kunnen zijn. Een aantal Nederlandse poëten verkeert in dezelfde waan. Met eindeloze toewijding en bezinning jagen ze het scheppen van dat ene meesterwerk na - maar of dat ooit zal lukken? Bij hen is de dichtkunst een gewijd gebied waaruit spot en satire moeten worden geweerd. Het ziet er naar uit dat deze dichters de laatste jaren hun overheersende positie aan het verliezen zijn. Bij sommige dichters is de betrekkelijkheid van de poëzie gethematiseerd. Ironie werd bijna tot een grondhouding. Steeds meer auteurs wijdden zich aan het 'light verse'. Typerend is de veranderde houding tegenover de dichtkunst uit de negentiende eeuw. Tussen de serieuze en de vrolijke poëzie liep toen nog geen scherpe scheidslijn. Om de grapjes uit die oude poëzie, die in de tijd dat de lichte dichtkunst buiten de literatuur werd geplaatst als banaliteiten af werden gedaan, mogen en kunnen we nu weer lachen. Even typerend is de gewijzigde houding tegenover dichters met een instelling als J. C. Bloem, Jan van Nijlen, A. Roland Holst, om van de minder getalenteerde geestverwanten te zwijgen. Zij zijn dichters die vonden dat in officiële poëzie een grapje niet mag. Hoogstens bij de borrel schoten ze wel eens uit de plooi. Maar het opslaan van hun bundels is voor menige lezer van nu die er geen anachronistische smaak op na houdt dan ook zoiets als het wroeten in stofnesten geworden. Het werk van hun lichtzinniger generatiegenoot Jac van Hattum is aanmerkelijk beter verteerbaar gebleven. Ook in de gedichten van de meeste Vijftigers is de loden ernst troef. En zie, terwijl zij de poëzie trachtten te monopoliseren kwam in een obscure marge van de literatuur het light verse op, en tot bloei zelfs. Het is in die periode dat Annie M. G. Schmidt, Kees Stip en Daan Zonderland zich aandienden. Er verschenen toen ook bloemlezingen met veelzeggende titels als De speelse muze en De lichte muze. Het officiële literatendom negeerde de vrolijke dichtkunst. Wanneer iets de lezer amuseert kan het toch geen kunst zijn, zo redeneerde men. Een pretentieus prulgedicht werd boven een onpretentieus meesterstukje gesteld.

In een artikel van de volkskrant leggen Lucky Fonz III, Extince en Faberyayo uit hoe Drs. P hen inspireerde. Zo verklaart de Exter-o-Naldus: "Echt, ik stond met mijn oren te klapperen. Het klinkt als iemand die voor het eerst hiphop heeft gehoord en daar zijn eigen versie van heeft gemaakt. En dat in 1974!
En wat 2012 betreft met die sinds 1974 aardig voortgeschreden techniek: het lukt ons niet het beloofde Zuidpoollied hieronder ten gehore te brengen. Toch maar die ouwe lp zien te vinden.
En wie die moderne techniek niet onder de knie heeft: even klikken op 'artikel van de volkskrant' in de eerste regel en dan verschijnt het bericht.
(dat van de volkskrant  de Volkskrant in de Volkskrant).
 
  
De Salon der Verzen is weer te bezien en te beluisteren bij het prachtige Huize Frankendael te Amsterdam op donderdag a.s. 19 april met jonge dichters, musici en een magiër.
Pers is van harte welkom; ook culturele organisaties die naar aanleiding van het bericht mogelijke interesse hebben in samenwerking, worden graag van een vrijkaart voorzien. Kaartjes enmeer  informatie, ook over het prachtblad Avantgaerde, vind je bij Stichting Feest der Poëzie:www.feestderpoezie.nl
 
 
Peter van Rooijen publiceerde een aantal van zijn prachtige gedichten, zoals Opa, Onuitgesproken en Vanaf de bank op Het vrije vers. Gisteren won hij samen met zijn muzikale begeleider Wilko Sterke de Wim Sonneveldprijs in de finale van het Amsterdams Kleinkunst Festival.




 

Dit Italiaans getinte Lentenummer bevat 10 Italiaanse en 10 Nederlandse verhalen, waarbij de Nederlandse afdeling nog wordt aangevuld en versterkt met zeer korte verhalen (zkv’s): 12 van de meester in het genre A.L. Snijders en 15 van ‘tovenaarsleerling’ Joubert Pignon.

In het Italiaanse gedeelte demonstreert Bajani het elegante sadisme van een personeelschef, Buzzati belicht de wereld van list en bedrog in Italië, Carofiglio draagt een weemoedig verhaal bij over liefde en dood, gesitueerd op Schiphol, Malaparte tekent de Italiaanse adel onder het fascisme, Dacia Maraini is vertegenwoordigd met een hoofdstuk uit haar memoires (herinneringen aan Callas, Moravia, Pasolini), Moravia zelf vertelt over een reis door Afrika (in gezelschap van o.m. Maraini, Callas en Pasolini), Sciascia portretteert een adept van Berlusconi,Tabucchi duikt inde dromen van grote cultuurdragers,Tondelli schetst een geïdealiseerd en nauwelijks herkenbaar beeld van Amsterdam anno 1990 en Veronesi toont de betrekkelijkheid van de waarheid in de wereld van het biljart.

In het Nederlandse deel een nieuwe auteur, Mirjam Boelsums en twee debutanten: Mara van der Kleij en Reinout Wibier.Verder veel bijdragen van oude bekenden: Dautzenberg, Heijungs, Monica Sauwer, Snijder,Verbogt, DeVries en Wiener.
In het Zomernummer weer light verse: bijdragen kunnen tot 1 mei ingezonden worden. Voor het hoe en wat van inzendingen zie de link rechtsonder. 

 

De Salon der Verzen, voorstelling met poëzie, muziek en magie, is op reis door het land; inmiddels kun je u opde website, www.feestderpoezie.nl onder ‘Salon der Verzen’ en dan ‘Foto’s’ al een indruk opdoen van de Leidse en
Utrechtse edities
Wil je de de sfeer van een 19e-eeuwse salon proeven tijdens deze voorstelling met jonge dichters, liederen van vergeten Nederlandse componisten en een bijzondere magische act, dan ben je nog van harte welkom bij in ieder geval de volgende edities:

15 april, 20:15 uur
Haagse Kunstkring, Denneweg 64, Den Haag
met een impressie van voordrachtskunstenaar Albert Vogel sr.

19 april, 20:15 uur
Huize Frankendael, Middenweg 72, Amsterdam
met voordracht van stadsdichter Menno Wigman

Informatie over programma, vorige edities en reserveringsmogelijkheden vind je op www.feestderpoezie.nl onder ‘Salon der Verzen’.
 

De nieuwe, door de EO in het leven geroepen mythe dat nu pas ontdekt is dat Willem van Oranje zijn beroemde laatste woorden niet gesproken heeft lijkt succesvol. In het EO-programma 'Dit is de dag' werd er vandaag weer een schepje bovenop gedaan door de historicus Fik Meijer er bij te halen, die een enthousiast betoog hield over klassieke laatste woorden, maar met geen woord poogde de onzin te ontkrachten. Geen wonder, want hij weet er de ballen van.
Zijn terrein is de klassieke oudheid en in plaats van te zeggen: ‘ Sorry jongens, daar weet ik niks van’ liet hij zich voor het christelijke karretje spannen en meende zelfs dat het nog helemaal niet zeker was, want zo’n forensisch rapport was ook voor  discussie vatbaar. Achottegot.
Tip voor de EO: stel eens een commissie samen om met een nieuwe onthulling te komen: dat de calvinisten helemaal niet altijd trouwe Oranjeklanten waren en het volk niet als één man achter de prins stond.
Hier vast wat voorstudie uit mijn bundel De Canon van Nederland:

 

Balthazar G.

 

Hij wou geen maagden in een paradijs

Wel adeldom en een groot geldbedrag

Daarnaast moest hij aan nog iets groters denken

 

Het ging om roem en glorie en ontzag

En om de aandacht die men hem zou schenken

Hij was geen onbenul; hij telde mee!

 

Te lang al had hij zich diep laten krenken!

Zo’n type dus, net als die Mohammed B.:

Geloof, gepaard met hevig niet goed wijs

 

Al gaat de vergelijking verder mank:

De Prins had niets van Pim weg, godzijdank

 

 

Balthazar Gerards, een enge gelovige jongeman, kon zijn frustraties niet kanaliseren bij een Evangelische Omroep en besloot de prins van Oranje te vermoorden, wat hem lukte.
Hij werd meteen gepakt en gedroeg zich in het portiershuis trots als een martelaar. Martelen deden ze hem ook, drie dagen lang, waarna nog een expert op dit terrein, de Utrechtse scherprechter Jan Michielsz. overkwam ‘omme noch eens tot scherper examen te procederen’. Balthazar slaagde met glans, maar zijn onthoofding in Delft verliep tumultueus, want het volk was pro-Gerards en riep verwensingen naar de beul.
De Prins was namelijk helemaal niet zo populair, geloof al die boekjes toch niet! Negen van de tien mensen waren rooms, de fanatieke calvinisten, die de motor van de opstand waren, vonden hem te slap omdat hij godsdienstvrijheid voorstond: de Leidse calvinistische predikant Petrus Mackius riep van de kansel dat zijn dood zijn verdiende straf was.
Heeft u trouwens meteen opgemerkt dat Pim Fortuyn helemaal niet door Mohammed B. of een andere enge moslim is vermoord, maar door een vegetariër?

 

 

 

  

Nee maar, wat een ontdekking! Een commissie die de moord op Willem van Oranje onderzoekt is na lang, degelijk speurwerk (vast niet voor niets) tot de opzienbarende conclusie gekomen dat de prins op slag dood geweest moet zijn en nooit zijn beroemde laatste woorden heeft kunnen spreken. Een commissielid sprak het vermoeden uit dat de Staten van Holland die waarschijnlijk bedacht hadden om het volk een hart onder de riem te steken. Vermoeden? Uitzoeken commissie! Het journaal was er vol van en het SBS6-nieuws had een heuse schoolmeester voor de camera gesleept die verontwaardigd verklaarde dat we vier eeuwen voor de gek gehouden zijn en dat alle schoolboekjes herschreven moeten worden. Alle?
Nee; want wat lezen wij in De Canon van Nederland, ten behoeve van Middelbaar Onderwijs en Inburgeringscursus, tweede en herziene druk van 2009, van de hand van ons redactielid Jaap van den Born op pagina 48? Wij citeren:



"Waarheidsgetrouw

 

'Voor satans leugens houd ik mij stokdoof

En ook de paus, die Hoer van Babylon

Kan mij niet met zijn leugens imponeren

 

Ik laaf mij aan de Enig Ware Bron

Zijn Waarheid zal tenslotte triomferen!

Gods Woord houdt stand in alle eeuwigheid!

 

En dat wil ik ook aan de mensen leren

Zij dienen met de Waarheid gekastijd:

De Waarheid van het Enig Waar Geloof!

 

En wie de satan dient zal dat lang heugen:

De hel is voor die Dienaars van de Leugen!'


Op 10 juli 1584 schoot Balthazar G. drie kogels op Willem van Oranje af, ‘hem gerakende onder zijn herten daar een van de drie loden after de schouder weder uit kwam ende also met enen schoot lever, longe, mage, geraackt worde’.
Dan krijgt iedereen wel de bijnaam ‘De Zwijger’.
Maar nee; volgens de calvinistische hofpredikant van de prins, Pieter Loizeleur, beter bekend als De Villiers, die in opdracht van de Staten de enige officiële versie van de gebeurtenis schreef, ‘Verhaal van de Moort,’ wist de prins er nog een hele Franse volzin uit te persen: ‘Mon Dieu, ayez pitié avec moi et de mon pauvre peuple.’
Op 16 juli kreeg de officier van Delft opdracht ‘met alle neerstigheydt’ elk ander bericht over de moord op te sporen en uit de roulatie te nemen.
Nu had in 1582 al ene Jean Jaureguy een aanslag op de prins gepleegd die hij, hoewel zwaargewond, overleefd had en ook tóen had De Villiers het officiële verslag geschreven.
Bij die gelegenheid had de prins, volgens De Villiers, ineenzinkend als laatste woorden de mooie volzin: ‘Ik zoek mijn toevlucht tot de barmhartigheid van God; alleen in Gods barmhartigheid ligt mijn heil’, scherp articulerend uitgebracht.
Nú was er een kroongetuige, de burgemeester van Leeuwarden, Rombout Uylenburgh, die net met de prins warm had gegeten en bij de moord aanwezig was, en dié schreef dat de prins ‘deur enen Bourgoignon ( zeg maar een roomse Marokkaan) moorddalijcken met ene Buxe, geladen met drie looden, geschooten, ende terstondt daarnaa deser werelt standvastelijck overleden.’

Het is een hardnekkige traditie in elke vorm van christendom dat zij die het meest vurig voor hun Waarheid strijden, nooit in hun eerste leugen gestikt zijn."

De schoolboekjes hoeven niet herzien. Ze dienen slechts te vervangen te worden. En dat kan, want gelukkig is De Canon enz. nog steeds op internet makkelijk verkrijgbaar bij uitgeverij Liverse.
Schoolbesturen, ik zou zeggen; bestellen, want er staat nog veel meer in waar latere commissies nog achter zullen komen.

Stichting Feest der Poëzie presenteert de Salon der Verzen, een bijzondere belevenis met poëzie, muziek en magie. Op donderdagavond 29 maart vindt deze voorstelling plaats in de sfeervolle ambiance van Atelier De Werkvloer te Utrecht.

De dichters van het Feest der Poëzie, waaronder Mieke van Zonneveld, M.A.W. Ouderyte en Simon Mulder, dragen voor. Zij doen dat o.a. uit hun bijdragen aan Avantgaerde, een uit lood gezet, op een drukpers uit 1913 gedrukt en handgebonden periodiek voor de dichtkunst. Ook is er muziek van sopraan-pianoduo Susanne Winkler en Daan van de Velde met klassieke liederen, waaronder liederen van vergeten 19e-eeuwse Nederlandse componisten, en een magische act van verwonderaar Arjan van Vembde, die poëzie en goochelkunst verenigt. U proeft de sfeer van een 19e-eeuwse salon!

 

Datum, tijd: 29 maart 2012,
Zaal open: 19:45 uur, aanvang: 20:15 uur
Entree: 11,- euro/9,- euro
Locatie: Atelier De Werkvloer, Brigittenstraat 7, Utrecht
Reserveren: www.feestderpoezie.nl onder ‘Salon der Verzen’ en dan ‘Reserveren’ of mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Stichting Feest der Poëzie presenteert de Salon der Verzen, een bijzondere belevenis met poëzie, muziek en magie. Op zondag 18 maart vindt deze voorstelling plaats in de stijlvolle ambiance van het Plantsoentheater te Leiden.

De dichters van het Feest der Poëzie, Mieke van Zonneveld, M.A.W. Ouderyte, Lennard van Rij en Simon Mulder, dragen voor. Zij doen dat o.a. uit hun bijdragen aan Avantgaerde, een uit lood gezet, op een drukpers uit 1913 gedrukt en handgebonden periodiek voor de dichtkunst.
Ook is er muziek van sopraan-pianoduo Susanne Winkler en Daan van de Velde met klassieke liederen, waaronder liederen van vergeten 19e-eeuwse Nederlandse componisten, en een magische act van verwonderaar Arjan van Vembde, die poëzie en goochelkunst verenigt. U proeft de sfeer van een 19e-eeuwse salon!

Datum, tijd: 18 maart 2012
Zaal open: 15 uur, aanvang: 15:30 uur, afloop: 17:00 uur
Entree: 22,50 euro (incl. koffie/thee)
Locatie: Theaterhuis Het Plantsoentheater, Plantsoen 45, Leiden
Reserveren: www.plantsoentheater.nl/kaartverkoop of 06-48151584

Meer informatie over het Plantsoentheater: www.plantsoentheater.nl
Meer informatie over Stichting Feest der Poëzie en de Salon der Verzen: www.feestderpoëzie.nl

De redactie van Het vrije vers, met name de blonde Limburger, onderzoekt of het niet voordeliger is om de webpagina voortaan te laten verschijnen in De oude spelling en dan met name in die van voor 1946. Eerder bracht de redactie het gebruik van moderne kleuren en foto's al terug tot een absoluut minimum. Ook onderzoekt de redactie de mogelijkheid om voortaan nog enkel pentekeningen ter illustratie te plaatsen. Gedichten hierover kunnen per postduif naar ons forum verzonden worden.

Vandaag geen vers gedicht. We staan namelijk al vanaf negen uur vanochtend pakken Douwe Egbertskoffie door de plee te spoelen. De onlangs aangeschafte  Gacia GD One espressomachine op het redactiekantoor loopt namelijk alleen op bonen. Best vervelend als Douwe Egberts opeens gratis sprookjesboeken op rijm gezet door Ivo de Wijs weg gaat geven bij drie pakken aroma rood. Maar over een uurtje is het zover, kunnen we lekker sprookjes lezen, met een lekker bakje Max Havelaar espresso.




Met deze fraaie prent heeft Jos Colignon, politiek tekenaar van de Volkskrant, de eerste prijs gewonnen in de prestigieuze Press Cartoon Europe 2011, waaraan honderd cartoonisten uit 27 EU-lidstaten meededen.
In de linkerbovenhoek van de prent, gepubliceerd op 25 oktober 2011, zien we een bekend lied van Drs. P, zodat iets van de roem op de oude bard afstraalt.
Het is niet de eerste keer dat Jos Colignon zich door de befaamde liedzanger liet inspireren; met name Sledetocht kwam al eerder in zijn werk voor zoals hier te zien is op prenten van 11 mei 2010, 27 oktober 2011 en 24 november van dat jaar.
 

Morgen worden de winnaars van de vertaalwedstrijd van het Prins Bernhard Cultuurfonds bekend gemaakt. Een van de opgaven luidde: zet Willem Kloos om in straattaal.
Van de drie genomineerden hier onze favoriet van ‘Ik ween om bloemen in de knop gebroken’ geschreven door Geertrui Maks (Meer over standaardtaal en straattaal in het Forum onder het kopje ‘Seizoensarbeiders’).
 Genomineerden van alle talen kun je vinden op nederlandvertaalt.nl.

Ik jank om bloeme met die kloteknoppe
Die goud belove, en never opegaan,
Ik jank nou mijn habibi al wil stoppe,
En mijn dus in die fokking kou laat staan.

Jij kwam, ik check- jij ben lossoe gegaan…
Ik heb gelijk gescand, dit ken niet kloppe:
Dit is niet cool, me leve naar de maan,
Finito me verkering, naar de knoppe.

Zoals bij ’n enschedeetje in de nacht
Een vogel denkt als er zo’n fik opgloeit
Gast wow, verrek, ze kennen mijn, en fluit,

Maar in het donker weer se oge sluit,
Het met se tollie doet totdat het vloeit,
Close in de bosjes blaast zijn faja klacht.

 

Geertrui Maks

 

 

[youtube]bMTgJCi6KqI[/youtube]

Eerst even Limburgs leren, zodat je de tekst kunt verstaan.

Asse straks met alle man nog effe lekker get geis schranse
En doe paks dich shoarma met een bekske  knoflooksaus of veer
Dan verspeelse murre vreug met diene knoflookaom dien kanse
Mer bedink dich dit dan aoch, doe ruuks teminste neet nao beer

Wegen werkzaamheden verandert de site de komende dagen regelmatig van uiterlijk. Sommige functies zullen tijdelijk niet werken.

[youtube]zT3QD2vYUYc[/youtube]

[youtube]V9DvJTOJjWg[/youtube]

Het literair tijdschrift Op Ruwe Planken heeft een schrijfwedstrijd uitgeschreven waarbij alleen de meest vervelende dichters kans maken op de winst. Onder de titel ‘De Gemakkelijkste Vijand’  daagt Op Ruwe Planken dichters uit het publiek zo goed mogelijk te beledigen. De drie beste inzenders treden op tijdens het Boekenfeest, het literaire festival op 17 maart in het concertgebouw De Vereeniging in Nijmegen.

 

De wedstrijd is een reactie op het thema van de Boekenweek 2012; ‘Vriendschap en andere ongemakken’. In een gedicht van maximaal 500 woorden vraagt Op Ruwe Planken deelnemers het publiek zo origineel mogelijk te kwetsen. Uit alle inzendingen kiest de redactie drie inzenders, die tijdens
het Boekenfeest tegen elkaar zullen strijden. Het publiek bepaalt wie er met de hoofdprijs, 100 euro aan boekenbonnen, naar huis gaat. De drie beste  inzenders zullen allen gepubliceerd worden in het nieuwe nummer van Op Ruwe Planken.

 

Op Ruwe Planken is een literair tijdschrift dat zich speciaal richt op de nog niet gedebuteerde schrijver. Het tijdschrift schrijft jaarlijks een wedstrijd met een uitdaging uit. Eerder werd schrijvers gevraagd een tekst bij elkaar te plagiëren, een biografie voor te liegen en een verhaal te verzinnen van maximaal 60 woorden (de zogenaamde espressofictie-wedstrijd).


Alle schrijvers in Nederland en België kunnen inzenden, mits in het Nederlands geschreven. Het gehele reglement van de wedstrijd is op de site van Op Ruwe Planken te raadplegen: www.opruweplanken.nl. De deadline voor de wedstrijd is 15 februari.



Het winternummer van KortVerhaal (voorheen De Tweede Ronde) is uit, met een keur aan verhalen van schrijvers uit binnen- en buitenland. Het is een Dierennummer en je vindt dan ook een verhaal van Hugo Brandt Corstius die zich inleeft in een gier (en iedereen die hem wel eens met wapperende regenjas van de fiets heeft zien springen begrijpt dat dit moeiteloos ging), een verhaal over hondse liefde van Arnon Grunberg met een slot dat tot nadenken stemt en een zoals altijd uit voetnoten en vele weetjes samengestelde verhandeling van Atte Jongstra over de vergelijking van het communicatievermogen van paard en hond (even een weetje voor Atte: hij 'vertaalt' een stukje uit het Duits dat zo begint: "Mevrouw Professor Doctor is een vrouwentimmer met lastige vragen". Het is hem blijkbaar niet bekend dat 'vrouwentimmer' in het Nederlands wel degelijk voorkomt: Vondel gebruikte het al  in de betekenis van 'harem' en hij zal voor 'Frauenzimmer' iets anders moeten bedenken).

Het winternummer is in de voortzetting van de de Tweede Ronde-traditie rijk gevuld met light verse en het doet ons genoegen dat dit practisch allemaal Vrijeversmedewerkers zijn.
Niet alleen werk van de redactieleden Peter Knipmeijer en Jaap van den Born, maar ook Frits Criens, Judy Elfferich (uiteraard met een Schaap Veronica), Drs. P, Peter Nieuwint en Patty Scholten schitteren door aanwezigheid. Daarnaast is het verheugend dat ook Simon Knepper weer van zich laat horen.
Een blij bezit voor de lange winteravonden.

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Aanbidder

 naamloos

geen doos Merci van mijn Louis
geen rode roos van vrijer Koos
geen knipoog van collega Jan
geen SMS van buufje Tess
geen geile blik van Roderick
geen kaart afijn, van Valentijn
 
de zón gaf mij een lange zoen
vandaar die kop als een pioen