romance
Stable diffusion 
 
Ik min u teer, o lief, aanvallig wezen,
Vond maar mijn hart bij u ook wedermin!
Dra was de wond daarbinnen dan genezen.
Nu bloed ik dood om u, mijn zielsvriendin.

En evenwel ik wil daarom niet treuren,
Voor u te sterven, engel, is zoo zoet,
Zoo gij slechts nu en dan mij óp woudt beuren
Met éénen blik, wanneer ik u ontmoet;

Eén blik van meelij uit uw bruine oog
En in dien blik één enklen zilten traan.
Hierbij een doek om dien dan af te drogen.
Droog af, Margot, en laat mij stil vergaan.
(of) Voor Sint Niklaas bied ik dien doek u aan.
(of) 't Is een cadeau van uw vriend Jurriaan.
 
 
Ter nagedachtenis aan Piet Paaltjens 14-2-1835 - 19-1-1894
Uit: Nagelaten Snikken Uitg. De Arbeiderspers 1961
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Te biecht bij opa

Zijn vader speelde orgel met veel wijding
in Ouderkerk, Abcoude, Duivendrecht.
Zoon trapte lucht en speelde ook niet slecht.
Het kerkbestuur kwam met een blijde tijding:
 
men financierde zoons muziekopleiding.
Klompvoets naar Mokum lopen was met recht
een tour de force voor de boerenknecht,
maar opa slaagde er met onderscheiding.
 
Ooit nam hij ‘n vrouw de biecht af. De schavuit
vermomde zich heel slim in een kazuifel
en heeft veel over haar amants geleerd.
 
Van ’t lachen rolde hij de biechtstoel uit.
De vrouw begon te gillen: “Help! Een duivel!”
Mijn opa werd geëxcommuniceerd.