Voor Johan Andreas Dèr Mouw  

Je lijkt op iemand, en ‘k weet niet op wie.
Of jij de drager van de aarde bent?
Dan weliswaar toch een flink continent.
Calcutta herbergt jouw menagerie. 

Adwaita is je naam, de schildpad die
nog zelfs Oost-Indiëvaarders heeft gekend:
tweehonderdvijftig jaar balancement
en stil bioscopeert mijn fantazie. 

Toch ging ook jij dood. Men behield je schaal en
een koolstofmeting moet nu gaan bepalen
of jij het oudste dier ter wereld was. 

Ja, één keer nog zo’n leven overdoen.

Als prins, minister, meid of schorpioen.
Want een Brahmaan herrijst steeds uit zijn as.

Een déjà vu?
Nee; Patty meldde dat ze per abuis een kladversie van haar gedicht had gestuurd en of we dat wilden vervangen door deze definitieve versie.
Maar dat doen we natuurlijk niet, we plaatsen ze allebei en zo hebben jullie ook eens een kijkje in de keuken: kunnen jullie leuk vergelijken.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Wens


Schilderij Andrew Wyeth


Met name aan het einde van de nacht
Wanneer de dag al bijna aangebroken
Nog even in zichzelf ligt weggedoken,
Vrees ik dat tijd tot stilstand wordt gebracht

Een flits waarin er vlugger dan je dacht
Tezelfdertijd een hand wordt toegestoken
En razendsnel een vonnis uitgesproken:
De hoogste tijd, er wordt op je gewacht

Zo hoop ik dat mijn laatste dag begint:
Een datum die lang vacuüm verpakt
Zijn hardheid snel verliest als ik hem open

Waarna ik het volstrekt aanvaardbaar vind
Dat je behoedzaam door de bodem zakt
Waarop je heel je leven hebt gelopen