Mijn vader gaf me nooit een compliment,
wellicht uit angst me grondig te verpesten.
Wel pakken slaag kreeg ik, als om te testen
of ik hem liefdevol bleef toegewend.

Mijn moeder mepte ook, minder frequent,
want ze las nooit Spock’s opvoedingsattesten.
Vriendinnen kregen slaag en huisarresten,
dat was die tijd een fluitje van een cent.

“Ik stuur je naar ’t verbeteringsgesticht
als je zo doet,” zei pa. Op zijn gezicht
 verried een twinkeling een practical joke.

“Wat is dat voor iets?” was dan steeds mijn vraag.
“Een hele strenge school met altijd slaag.”
“Ook als je niets gedaan hebt?” Ja, dan ook.

 

Uit De ziel is een  pannenkoek, een autobiografie in sonnetten.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

99



De pee in


Zeg, doe eens niet zo nukkig
Dit plekje lijkt me fijn
En prijs je maar gelukkig
Dat hier geen leeuwen zijn

Ach krijg het heen en weer, man
Hier komt toch nooit een leeuw
En evenmin een veerman
Die voer hier haast een eeuw

Hij stroomt toch schilderachtig
Die machtige rivier
De and’re kant is prachtig
En deze hier is hier

Jij deed de APK niet
Wij hoorden krak, krak, krak
Want omdat jij dat naliet
Brak de versnellingsbak

Let ook eens op de fauna
Daar loopt een adelaar
Ik heb het tegen jou, ja
Hoe suffend sta je daar

We moeten nu maar hopen
In Omsk te zijn met kerst
Straks moeten we nog lopen
Een kleine honderd werst

Doe jij toch niet zo duf nou
Straks geef ik je een haal
En dan ben jij de juffrouw
Die ligt in ’t trapportaal