Hij sprak en zeide
In 't zaêl zich wendend:
Vaarwel, o moeder,
Nooit keer ik weer...
Zij vloekte hartgrondig
En greep naar de fles
Hij zeide dit vaker
Zij hoopte niet meer...
Aan jou vertrouw ik mijn geheim
Ik heb geen vrienden en geen kroost
Dus zoek ik naar een beetje troost
Dan schrijf ik een omarmend rijm