Er zit een mooie foto bij zijn brief
Hij wil mijn ouders voor hun steun bedanken
Mijn Indiase broer lacht véél te lief
Het witte bloesje staat hem té sportief
Ik moet van zijn volmaaktheid bijna janken

Ik zat meer in de kroeg dan in de banken
Zijn puntenlijst maakt mij dus depressief
Ook staat het sterretje graag op de planken
Daar produceert hij veel te hoge klanken
Hij stuurde zelfs een tape voor ons archief

Wat is hij goed en god wat kan hij slijmen
Hoe kan ik tegen die perfectie op
Ik zweer dat ik meteen met dichten stop
Wanneer mijn fosterbroer begint met rijmen

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

De dichtgetijden

Hier peest en racet de postmoderne geest:
we moeten dringend dit en instant dat
en altijd weer wat anders dan men had.
Zelfs de Parnassus schoeit op rasse leest.

Geen tijd voor metrum, rijm en vaste vorm,
poëten braken trendy losse flodders,
veelzeggend als met verf gesmeten klodders. 
Het stijlloos vrije vers verscheen, werd norm.

Een leger dichters lijdt zwaar aan de tijd
want vrijheid remt de creativiteit
en verkoop van hun bundels blijft stagneren.

Maar binnenkort zal deze trend wel keren,
de ware muze kan niet zonder wetten:
straks dweept de avant-garde met sonnetten!



Gepubliceerd in De Tweede Ronde, zomer 2005.