Het reusachtige continent  Noord-Amerika heeft veel voortgebracht, maar weinig versvormen.
Het higgledy-piggledy maakt natuurlijk wel veel goed, maar verder kunnen ze daar eigenlijk enkel pochen op William Cole (1919-2000), die een boekje uitbracht met tweeregelige versjes, Uncoupled couplets, waarin de eerste regel bestaat uit een bekende dichtregel, die in de tweede onderuit gehaald wordt.
Het wordt daar als een innovatieve versvorm beschouwd, dus vooruit dan maar:

Robert Herrick
Whenas in silks my Julia goes,
The outline of her girdle shows.

Robert Herrick
Gather ye rosebuds while you may
But take your little pill each day. 

Thomas Campion
There is a garden in her face;
Her dermatologist has the case. 

Algernon Charles Swinburne

When the hounds of spring are on winter’s traces,
The rich take off for warmer places

Niet echt opzienbarend, wel een aardig idee. Drs. P heeft het in het Nederlands ook volbracht in zijn boekje Antartica, onder de schuilnaam Coos Neetebeem en zich daarbij niets aangetrokken van de tweeregeligheid, wat zeker geen slecht idee was. Zijn Sikkels blinken/ Sikkels klinken/ Ruisend valt het graan/ Als je iemand weg ziet hinken/ Heeft hij ’t heeft fout gedaan is een klassieker geworden.
Bezint eer je hieraan begint, want het duiveltje van de flauwiteit staat hier enthousiast bij te springen.  

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Napels



Luid getoeter druk gescooter
Veel gefoeter van opzij
Op de wegen in de stegen
Voelen wij ons vogelvrij

Vuile wassen uitlaatgassen
Verf en krassen op de wand
Worst’lend tussen trolleybussen
Hollen wij hier hand in hand

Leren jassen namaaktassen
Felle dassen in de straat
Criminelen in het helen 
Op je hoede voor het kwaad

Vuilniszakken autowrakken
Afvalbakken stinkend zuur 
Mamma Mia, pizzeria
Drie espresso’s ieder uur

Toch verveelden al die beelden
Die wij deelden geen moment
Dus wij werven voor wij sterven
Eens dient Napels ooit verkend!