Het reusachtige continent Noord-Amerika heeft veel voortgebracht, maar weinig versvormen.
Het higgledy-piggledy maakt natuurlijk wel veel goed, maar verder kunnen ze daar eigenlijk enkel pochen op William Cole (1919-2000), die een boekje uitbracht met tweeregelige versjes, Uncoupled couplets, waarin de eerste regel bestaat uit een bekende dichtregel, die in de tweede onderuit gehaald wordt.
Het wordt daar als een innovatieve versvorm beschouwd, dus vooruit dan maar:
Whenas in silks my Julia goes,
The outline of her girdle shows.
Robert Herrick
Gather ye rosebuds while you may
But take your little pill each day.
Thomas Campion
There is a garden in her face;
Her dermatologist has the case.
Algernon Charles Swinburne
When the hounds of spring are on winter’s traces,
The rich take off for warmer places
Niet echt opzienbarend, wel een aardig idee. Drs. P heeft het in het Nederlands ook volbracht in zijn boekje Antartica, onder de schuilnaam Coos Neetebeem en zich daarbij niets aangetrokken van de tweeregeligheid, wat zeker geen slecht idee was. Zijn Sikkels blinken/ Sikkels klinken/ Ruisend valt het graan/ Als je iemand weg ziet hinken/ Heeft hij ’t heeft fout gedaan is een klassieker geworden.
Bezint eer je hieraan begint, want het duiveltje van de flauwiteit staat hier enthousiast bij te springen.