Hier zit ik dan, in zwart gepeins verzonken,
en leg me neer bij treurnis' heerschappij,
want vriendschap die uitbundig werd geschonken,
leek op een dag de houdbaarheid voorbij.
Ik weet niet meer hoe onze stemmen klonken,
al liepen wij gestadig zij aan zij.
Een beeld dat, door de stroom des tijds verdronken,
mij plots weer overspoelt als bitter tij.
Ach, elke zee kent overslaande baren
en prikkend zout dat toch geen zwemmer let.
In plaats van naar dit druilerig sonnet
met uitgelopen inkt te blijven staren,
neem ik een zakdoek, koffie en pralinen.
Met chocola is het plezanter grienen.
Winnaar van de autobiografische sonnettenwedstrijd
Plezant
- Gegevens
- Geschreven door Vera De Brauwer
Uit het archief
Gilly Emanuels
Haar Surinaamse vlag met stront besmeurd,
de fraaie winkelramen ingekegeld
door een racistisch zootje ongeregeld
dat wezenlijk haar leven had verscheurd.
de fraaie winkelramen ingekegeld
door een racistisch zootje ongeregeld
dat wezenlijk haar leven had verscheurd.
Toch wilde ze nog werken voor haar kind,
dus stond ze pal maar angstig voor haar winkel
en op die dag kwam wéér zo’n boerenkinkel
met grof geschut en zij ging door het lint.
dus stond ze pal maar angstig voor haar winkel
en op die dag kwam wéér zo’n boerenkinkel
met grof geschut en zij ging door het lint.
Ze joeg haar zoon met spoed de winkel in
en griste snel een bezem uit de zaak.
Ze sloeg in ’t wilde weg, één klap was raak.
Het schorem gaf haar aan en kreeg zijn zin.
en griste snel een bezem uit de zaak.
Ze sloeg in ’t wilde weg, één klap was raak.
Het schorem gaf haar aan en kreeg zijn zin.
Frustrerend voor elkeen en zo hartbrekend
dat uitgerekend zij werd ingerekend.
dat uitgerekend zij werd ingerekend.