“Dit is het nieuwste hier”
(wijst op een speelgoedje)
“Mannetje-vrouwtje voor
op het dressoir.”
(drukt op een knop) “Door de
radiografische
aandrijving doet hij het
uren met haar!”
*
“Toe, niet zo preuts, meneer.
Is u een mietje soms?
Zeg dat dan.”
(zucht, plukt een
pluis weg en blaast)
(dan:) “Wat? De Elzeviers
Filatelistengids?
Sorry, maar dat is
de winkel hiernaast!”
*
Doek valt onmiddellijk
alle verlichting uit;
onze Jeroen zegt
tevreden: ‘Ziezo’
En in de zaal roept een
applaudisserende
massa minutenlang:
‘Bis!’ en ‘Bravo!’
***
Uit het archief
Uur terug
De veren raken langzaam opgewonden,
het anker zet zich schrap met rad en tand.
De wijzerplaat roept: reik elkaar de hand,
wees wijzer wijzers, vrij en ongebonden!
Pendules laten knarsend van zich horen,
een vestzakuurwerk vangt al aan te hikken.
De Friese stoelklok zal het straks vertikken.
Het carillon zingt luidkeels van de toren:
Wij zien het uurtje achteruit niet zitten,
blijf af! Al onze wijzers zijn bevrijd.
Het is genoeg, de klokken zijn van slag.
Laat ons met rust tot aan de zomerdag
en stop toch dat geknutsel met de tijd
om wille van een uurtje langer pitten