backpacker
Pixabay
 
Gewandel in de bergen
blijkt veel van mij te vergen.
Ik ben vooral een eter,
besef ik elke meter.
 
Als ik mijn back weer pack
begint bij mij de trek.
Ik denk bij elke stap
slechts aan de avondhap.
 
Bij ’t nemen van een helling
verdubbelt zelfs mijn kwelling,
verlies ik alle fut tot
ik eindelijk de hutspot.
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Manisch-depressief

 


de maan ontvangt haar licht van´t ijs terug
de einder lokt, ik schaats hem tegemoet
gedragen door de wind, zoals het moet
gedroomde vleugels heb ik op mijn rug

het licht van dorp en stad is ver van mij
meer levensteken is er niet dan dat
en nooit was ik in eenzaamheid zo blij
ik weet niet meer van 't peilloos diepe gat

dan schuiven wolken donker voor de maan
en slaan een wak, mijn euforie gaat uit
ik weet niet meer hoe verder nu te gaan

volstrekte wanhoop, vreugde zonder grief
onscheidbaar koppel, polen noord en zuid
ik ben nu eenmaal manisch-depressief