't Is Openhuizendag! Dus dames, heren:
Hoog tijd om eens een huis te inspecteren!
Wij wandelden naar nummer 9B
Voor verse appeltaart en een kop thee
En lieten ons uitvoerig informeren
Daarna naar 11, maar die moest concurreren
Met 14A: vrijstaand - met coniferen!
En ook bij 16 maakten wij entree
't Is Openhuizendag!
Men wilde al een lening adviseren
Toen wij besloten weer naar huis te keren
Vol koffie, appeltaart en heel tevree:
Wij hoeven geen nieuw huisje, ach welnee!
We lieten ons alleen eens flink fêteren:
't Is Openhuizendag!
8 juni Britse verkiezingen
- Gegevens
- Geschreven door hanna pest
Harde Theresa toch!
Dwaallicht in Downing Street
May (op zijn Engels)
Has something to learn
Straks luidt het pijnlijke
Electoraatsoordeel:
Wij willen dolgraag
Een zachte Breturn!
Geenszins passé: Drs. P
- Gegevens
- Geschreven door Het vrije vers
De meimaand staat bij het ArtEZ Conservatorium in Zwolle inmiddels symbool voor de theatertour van de afdeling Jazz & Pop. Dit jaar is er een programma samengesteld, waarin teksten en liedjes van Drs. P centraal staan. Er worden maar liefst zeven theaters aangedaan. De première is op maandag 8 mei in Schouwburg Odeon in Zwolle.
Drs. P
Heinz Hermann Polzer (1919-2015), die in Nederland bekend is onder de naam Drs. P, was dichter en cabaretier, maar bovenal componist en zanger van zijn zelfgeschreven liedjes. Honderden liedjes schreef hij, duizenden gedichten en veel proza. Hij wordt gezien als een eminente eenling in de Nederlandse kleinkunst, die tot zijn beste prestaties kwam als hij liedjes kon maken over schijnbaar onmogelijk te bezingen onderwerpen. Ook kon hij buitengewoon vrolijke nummers maken over lugubere onderwerpen. Zijn muziek bestreek vele muzikale genres, was altijd goed, altijd raak. Drs. P was dankzij zijn toegankelijke teksten en muziek vaak te gast op televisie en radio. Tot zijn bekendste nummers behoren: Veerpont (Heen en Weer), Elfstedentocht, Gezusters Karamazov, Dodenrit en Wat heb je gedaan, Daan?
Geenszins passé
De studenten Jazz & Pop onder leiding van zangdocent Ronald Douglas hebben onderhand bewezen dat ze prachtige voorstellingen kunnen neerzetten, waarin het Nederlandse repertoire van verschillende theaterpersoonlijkheden op een eigen en aansprekende wijze wordt vertolkt. Recente voorbeelden hiervan zijn: Ivo de Wijs, Maarten van Roozendaal Hennie Vrienten en Lennaert Nijgh. Samen met regisseur en theatercoach Louis van Beek is intensief gewerkt aan de composities en met name de teksten van Drs. P. De studenten zijn er met de productie ‘Geenszins passé: Drs. P’ in geslaagd een mooi overzicht te geven van zijn werk.
Geenszins passé: Drs. P
Theaterconcert met teksten en liedjes van Drs. P
Maandag 8 mei 2017, 20.00 uur (première)
Schouwburg Odeon
Kaarten 12,50 euro / studenten 5 euro
Reserveren via www.zwolsetheaters.nl
(Overgenomen uit De Swollenaer)
Lachen
- Gegevens
- Geschreven door Jacob van Schaijk
de meeste clowns, zo heeft men mij verteld
zijn thuis vaak dagenlang bepaald niet lief
of - erger nog - behoorlijk depressief
en zonder schmink op lachen niet gesteld
tragediespelers van het zware werk
zijn toch normaal wat luchtiger van aard
al zijn ze bij gehoon gauw van de kaart
ze komen minder jong onder een zerk
gezond is laten lachen dus niet echt
het kan zelfs zijn dat men het loodje legt
als men de lieden steeds maar gieren laat
bezorg de mensen dus maar liever tranen
gun iedereen zijn hevig droeve wanen
en zorg dat jij voorlopig nog niet gaat
Wreed
- Gegevens
- Geschreven door Louise
ik spot vanuit de hoeken van mijn ogen
een achtpoot die een wankel avontuur
begaat op onze wit gesausde muur
ik heb er vroeger heel wat opgezogen
mijn dochters vinden dat onzinnig wreed
‘waarom ben jij nou altijd zo pietluttig
tenslotte zijn die diertjes heel erg nuttig
ze voelen píjn’ zoals ik immers weet
ik onderwerp mij maar en houd me groot
en ga met glas en viltje in de weer
om met degout het griezeltje te vangen
maar buiten, bám!, trap ik ‘m leukweg dood
…welnee…ik wierp hem in de conifeer
en zat mijn nageslacht maar wat te stangen
Het glas-viltje-bámgrapje heb ik geleend van Freek de Jonge
Hoogfeest
- Gegevens
- Geschreven door Frits Criens
Nasleep der zondeval
Jezus is zoenoffer
Hemel gaat open de
Lucht is weer klaar
Christenvolk eert hem nu
Allererkentelijkst
Met een bezoek aan
De woonboulevard
Moeder en kind (Sestina)
- Gegevens
- Geschreven door Ditmar Bakker
Al liggend in zijn bed vraagt moeders kind
Naar vogels, bloemen, bijen. Ouder
Zijnd en beter wetend hoe de wereld
In elkaar steekt vangt zij aan te liegen
Over mannen, vrouwen, kinderen, liefde.
En bovenhoofds vliegt slaap en dood.
De moeder praat van samen, en de dood
Waakt met de wind en sluier over ’t kind
Dat, wijd opkijkend, nadenkt over liefde
En hoopt dat het ooit ouder
Worden zal—niet meer te hoeven liegen
Over monsters, koektrommels. Zijn wereld.
De nacht valt vlak over de stadse wereld
Buiten de zolder. Zon stierf weer een dood
En laat zijn zuster binnen voor hem liegen—
Een straal verlicht het ledikant en kind
De vrouw ernaast spreekt als bezorgde ouder
Over de zin, het wezen van de liefde.
Maar knijpt een hand, weet ‘dit is liefde’,
Dat zonder god mijn kleine wereld
Doordraait; óók zelfs zonder ouder.
Ze praat, verzint en bant de dood
Weg uit haar leven en haar kind,
Want anders wordt ze gek—het liegen
Tussen moeder en zoon is geen liegen.
De natte kruimels, beddegoed en liefde:
Daarmee wordt de sterkste man weer kind.
De vrouw is veertig. In de wijde wereld
Is voldoende smeerboel tegen dood
En zonder spiegels word je amper ouder.
Het kind zakt weg. Nog vijf minuten ouder
Kijkt zij dan naar haar kind. Geen liegen
Sterker dan de nacht, de duisternis, de dood.
Misschien, denkt zij, ben ik waarin de liefde
Uitblinken kan—is dat het licht der wereld
Het moet—niets mooier dan mijn kind.
Geen mens wordt ouder van de liefde.
Het liegen maakte lelijk als de wereld.
Schoon is de dood, onschuldig was het kind
Dolletjes
- Gegevens
- Geschreven door Peter Knipmeijer
Bella Bellisima!
Dolce erotica!
Henk had vakantie
En scoorde een date
Onder een wifi-loos
Zevendehemelzwerk
Zocht hij wanhopig
Naar Google Translate
Dankvers
- Gegevens
- Geschreven door Inge Boulonois
De nauwe samenwerking liep uitstekend
Jij sprong voor ons doorlopend in de bres
De struisvogeltactiek had lang succes
Wat heb je veel voor ons bedrijf betekend!
We zeggen je van harte dank, Henk Kamp
Door jou werd het voor óns, de NAM, geen ramp!
Omtrent een vlo
- Gegevens
- Geschreven door Frits Criens
'Men vond pas,' sprak een vlo te Tiel,
'dankzij mijn DNA-profiel,
een gen dat continu mijn bloed
met explosieve springstof voedt;
dus mijn acrobatiekvermogen
komt door dit specifieke vlogen.’
De Warbels
- Gegevens
- Geschreven door Judy Elfferich
I
Ze gingen naar zee in een zeef, jawel,
in een zeef al naar de zee.
Hun vrienden vonden ’t ondoordacht
maar bij winters weer en bij windkracht acht
gingen zij in een zeef naar zee!
En toen de zeef aan ’t tollen sloeg
en iedereen riep: ‘Nu is ’t genoeg!’
riepen zij: ‘Goed, groot is hij niet,
maar dat maakt ons geen sikkepit uit, geen biet!
In een zeef gaan wij naar zee!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
II
Ze zeilden weg in een zeef, jawel,
in een zeef, heel enthousiast.
Door stormvlagen voortgejaagd, mijl na mijl,
met enkel een grasgroene sjaal als zeil
en een pijp bij wijze van mast.
En iedereen zei, die hen zag gaan:
‘O hemeltjelief, ze gaan eraan!
Want de reis is lang en pikzwart is het zwerk,
zo’n zeefvaart is echt onbegonnen werk,
o hou je hart toch vast!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
III
Het water liep gauw erin, jawel,
het water liep gauw erin.
Dus ze vouwden roze vloeipapier
om hun voeten, keurig en zonder kier,
en dat speldden ze vast aan hun kin.
En ze sliepen ’s nachts in een pot van steen,
‘Wat slim hè?’ zeiden ze een voor een.
‘Hoe lang ook de reis en hoe zwart het zwerk,
dat de zeefvaart slecht afloopt dat lijkt ons sterk:
we zwalken hier naar ons zin!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
IV
Ze zeilden voort, de hele nacht,
en toen de zon verdween
toen floten en kweelden ze manezang
en hun gongslagen echoden eindeloos lang
langs de bruinige bergen heen.
‘O paukepam! Welk aangenaam lot
dat we dankzij die zeef en die stenen pot
hier heel de nacht in de maneschijn
met grasgroen zeil zo aan ’t zeilen zijn,
langs de bruinige bergen heen!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
V
Ze bezeilden de Westerzee, jawel,
naar een land van dicht donker woud.
En ze kochten een kar en een papegaai
en een pondje rijst en een bosbessenvlaai
en een bijenkorf, gonzend goud.
En ze kochten wat groene kauwen, een zwijn
en een aap met vingers van marsepein,
en veertig flessen met Jo-de-Lo
en Edammer, extra oud.
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
VI
En ze keerden weer, na twintig jaar,
na heel die lange tocht.
En iedereen zei: ‘Wat onverwacht!
Ze zijn terug van de Moordkaap, de Gordel van Smacht
en de Jammerdebammerbocht!’
En ze riepen proost en richtten spontaan
een feestbanket van gistknoedels aan.
En iedereen zei: ‘Als ik lang genoeg leef
dan ga ik ook naar zee in een zeef,
naar de Jammerdebammerbocht!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
in een zeef al naar de zee.
Hun vrienden vonden ’t ondoordacht
maar bij winters weer en bij windkracht acht
gingen zij in een zeef naar zee!
En toen de zeef aan ’t tollen sloeg
en iedereen riep: ‘Nu is ’t genoeg!’
riepen zij: ‘Goed, groot is hij niet,
maar dat maakt ons geen sikkepit uit, geen biet!
In een zeef gaan wij naar zee!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
II
Ze zeilden weg in een zeef, jawel,
in een zeef, heel enthousiast.
Door stormvlagen voortgejaagd, mijl na mijl,
met enkel een grasgroene sjaal als zeil
en een pijp bij wijze van mast.
En iedereen zei, die hen zag gaan:
‘O hemeltjelief, ze gaan eraan!
Want de reis is lang en pikzwart is het zwerk,
zo’n zeefvaart is echt onbegonnen werk,
o hou je hart toch vast!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
III
Het water liep gauw erin, jawel,
het water liep gauw erin.
Dus ze vouwden roze vloeipapier
om hun voeten, keurig en zonder kier,
en dat speldden ze vast aan hun kin.
En ze sliepen ’s nachts in een pot van steen,
‘Wat slim hè?’ zeiden ze een voor een.
‘Hoe lang ook de reis en hoe zwart het zwerk,
dat de zeefvaart slecht afloopt dat lijkt ons sterk:
we zwalken hier naar ons zin!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
IV
Ze zeilden voort, de hele nacht,
en toen de zon verdween
toen floten en kweelden ze manezang
en hun gongslagen echoden eindeloos lang
langs de bruinige bergen heen.
‘O paukepam! Welk aangenaam lot
dat we dankzij die zeef en die stenen pot
hier heel de nacht in de maneschijn
met grasgroen zeil zo aan ’t zeilen zijn,
langs de bruinige bergen heen!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
V
Ze bezeilden de Westerzee, jawel,
naar een land van dicht donker woud.
En ze kochten een kar en een papegaai
en een pondje rijst en een bosbessenvlaai
en een bijenkorf, gonzend goud.
En ze kochten wat groene kauwen, een zwijn
en een aap met vingers van marsepein,
en veertig flessen met Jo-de-Lo
en Edammer, extra oud.
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
VI
En ze keerden weer, na twintig jaar,
na heel die lange tocht.
En iedereen zei: ‘Wat onverwacht!
Ze zijn terug van de Moordkaap, de Gordel van Smacht
en de Jammerdebammerbocht!’
En ze riepen proost en richtten spontaan
een feestbanket van gistknoedels aan.
En iedereen zei: ‘Als ik lang genoeg leef
dan ga ik ook naar zee in een zeef,
naar de Jammerdebammerbocht!’
Wie weet waar, wie weet waar
toch het volk van de Warbels leeft?
Hun handen zijn blauw, groen is hun haar
en ze gingen naar zee in een zeef.
The Jumblies, Edward Lear (1812-1888)
Kop
- Gegevens
- Geschreven door Jaap van den Born
Wordt zijn bestaan bedreigd?
Nou, ‘t zal me worst wezen
Beesten die uitsterven
Zijn meestal dom
Kijk naar zo’n typische
Groningerblaarkopkop
Lijkt op een panda:
Die vráágt er toch om?
Het voortbestaan van de laatste Groninger blaarkoppen wordt bedereigd doordat de overheid subsidie geeft aan boeren die willen stoppen om de mestvervuiling tegen te gaan.
Thierry dixit
- Gegevens
- Geschreven door Gelegenheidsdichter
Weg met de spruitjeslucht!
Ik kies lavendelgeur
Hou op mijn werkplek
De vleugel paraat
En start mijn speech in een
Gymnasiastentaal
Dat u maar weet:
Ik ben niet van de straat
Thierry Baudet van het Forum voor Democratie start zijn Kamerloopbaan met werken aan zijn imago....
De Wobbelborg (naar Lewis Carroll)
- Gegevens
- Geschreven door Peter Knipmeijer
't Was brimstig en de slijtse toof
Droof gronk en glimpig in het zwamp
De mimse bostels waren oof
En de maamrak uitte hamp
'Zoon, hoedt u voor de Wobbelborg!
De bijtekaak, de klauwengrijp
Ontwijk de flubberkauw, ontduik
De frumpse nekkenknijp'
Hij nam zijn vorplend zwaard ter hand
Lang zocht hij naar de zwuige barg
Hij rustte loom bij de tontoboom
En stond daar, vol van kwarg
En, wijl hij daar verkwargend was,
De wobbelborg, met ogenvlam,
Kwam wif door het verstromd gewas
En burfde toen het kwam.
En een en twee, en om en heen
Het vorplend zwaard ging snij en snoer
Het beest ging dood en met zijn hoofd
Glumpeerde hij retour
'En is de Wobbelborg passé?
Ach strale jongen, knuf mij lang!
O, zwateldag, kadoem kallee'
Verdrogde hij, vol zwang
't Was brimstig en de slijtse toof
Droof gronk en glimpig in het wamp
De mimse bostels waren oof
En de maamrak uitte hamp
Zelfmoordenaar
- Gegevens
- Geschreven door Rudy Menthère
Zijn geest bevindt zich steeds in een spagaat:
beleefd, begaan met al zijn medemensen,
maar voor zichzelf heeft hij totaal geen wensen,
dag in dag uit heeft hij het zwaar te kwaad.
Naar buiten vrolijk, binnen dor en droog,
altijd sociaal in weerwil van depressies
en einde-, waarde-, nutteloze sessies
bij ieder jaar een nieuwe psycholoog.
Maar dan neemt hij een weldoordacht besluit:
ik stop, heb maling aan de hele kluit
omdat het leven tóch niet iets voor mij is.
Het spoor. Het nodigende treingeluid,
hij nadert tot de rails…, stapt ferm vooruit…,
maar wacht wéér keurig tot de trein voorbij is.
Tweezaamheid
- Gegevens
- Geschreven door Jacob van Schaijk
hoe eenzaam kun je zijn, omringd door mensen
als man een waardeloze entiteit
of, erger nog wellicht, in tweezaamheid
miskend en onbemind in al je wensen
een schuilplaats heb je niet in tweeverband
je wordt misschien verstolen diep gehaat
maar vrouwlief hangt een mantel om haar kwaad
die van een liefde, hard als diamant
ze stapelt kolen brandend op je hoofd
al weet je toch: mijn spijt wordt niet geloofd
en ongemerkt verkilt bij jou het hart
je duwt haar strelen weg, zo langzaamaan
en slaat geen acht meer op die ene traan
gelooft geen woord van haar oprechte smart
LICHTVOETIG
- Gegevens
- Geschreven door Het vrije vers
STEM (Stichting Taalpodium Emmen) organiseert LICHTVOETIG, het eerste Open Nederlands Kampioenschap Light Verse-dichten.
Het kampioenschap bestaat uit twee onderdelen:
-inzending van 3 gedichten in een vaste vorm
-een openbaar optreden voor publiek en een deskundige jury op zondag 29 oktober om 14.00 uur bij Grand-café Groothuis, Stationsstraat 75 in Emmen.
Van de beste ingezonden gedichten wordt door STEM een light verse-gedichtenbundel uitgebracht.
Aan de wedstrijd is voor de eerste prijs een geldbedrag verbonden van € 400,-- de tweede prijs bedraagt € 200,-- en de derde prijs bedraagt € 100,--.
Meedoen kan onder de volgende voorwaarden:
Inzending van 3 niet eerder gepubliceerde Light Verse-gedichten in een vaste vorm.
Bijvoorbeeld het ollekebolleke, de sonnettette, een sonnettine, een sonnet in welke vorm dan ook, de villanelle, het onzijn of wat er op dit gebied ook maar gebruikelijk is.
Zie voor de definitie van Light Verse: www.hetvrijevers.nl/index.php/over-light-verse en voor de versvormen bijvoorbeeld Versvormen, leesbaar handboek van Drs P.
Selectiejury
De inzendingen worden beoordeeld door een jury met onder andere dichter/schrijver Nicolette Leenstra en light-verse dichter Ton Peters.
De inzenders waarvan de bijdragen als beste worden beoordeeld worden uitgenodigd hun voordracht in Emmen te doen op zondag 29 oktober 2017.
-Insturen van de gedichten is mogelijk tot 01-08-2017.
-Inzendingen kunnen worden gemaild naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
of ingestuurd naar het adres: Secretariaat STEM, t.a.v. mevr. H.J. Katerberg, Laan van de Eekharst 213, 7823 AE Emmen.
-Alleen gedichten die nog niet eerder zijn gepubliceerd mogen worden ingezonden.
-Met het inzenden van de gedichten stemt een inzender in met mogelijke publicatie.
-Het copyright blijft bij de auteur.
-Bij de inzending dient men naam, adres, woonplaats, telefoonnummer en e-mailadres te vermelden.
-De gedichten dienen te worden geschreven in het Nederlands of in een Nederlandse streektaal.
-De selectie-jury selecteert op basis van anonimiteit.
-De selectie-jury selecteert de gedichten die in de bundel worden opgenomen.
-De selectie-jury en een dag-jury bepalen op 29 oktober de winnaar.
-De shortlist van de beste inzendingen wordt bekendgemaakt op 1 oktober.
-Inzenders waarvan gedichten worden opgenomen ontvangen persoonlijk bericht en krijgen een exemplaar van de bundel.Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.
Nadere informatie
Stichting Taalpodium Emmen
www.taalpodiumstem.nl
of op facebook: STEM Taalpodium Emmen
Trump bant Nederlandse bollen
- Gegevens
- Geschreven door Hendrikje de Koning
De nieuwe president heeft aangekondigd
dat er een bollenban wordt ingesteld
omdat “America comes first” nog altijd geldt.
Een boete dreigt voor wie ertegen zondigt.
Raak niet van streek door al dat proclameren.
De rechter zal ook deze gril wel keren.
President Trump kondigde vandaag op een persconferentie aan dat er een importverbod komt op buitenlandse bloembollen om de Amerikaanse kwekers te beschermen. Hij refereerde met name aan Nederland, dat de grootste exporteur is.
Papieren tissue (Acrostichonsonnettenkrans)
- Gegevens
- Geschreven door monnhauser
1
per saldo heeft mijn leventje geen doel
relaxed, die nutteloosheid te aanvaarden
om samen met wat andere bejaarden
plezier te hebben in een potje pool
persoonlijk vind ik strebers niet zo cool
en zakelijke types zonder waarden
negeer ze, de fanaten met hun zwaarden
ik sneuvel in dat hectische gewoel
nochtans voel ik mij ledig dezer dagen
een kind of partner heb ik nooit gehad
een buitenstaander kan dat vast verklaren
neerslachtig moet ik eenzaamheid verdragen
loop enigszins zwaarmoedig door de stad
ambities heb ik langzaam laten varen
2
ambities heb ik langzaam laten varen
voorheen was ik leergierig als pupil
ooit brandde in mijn lijf een sterke wil
nadien moest ik dan zitten op de blaren
de ratrace kent de nodige bezwaren:
een twistgesprek of zakelijk geschil
naargeestige verwijten, hard en kil
verliezers met afgunstige gebaren
op zich ben ik gelukkiger dan eerder
leer vaker te genieten van de rust
helaas komt met de leeftijd ook het maren
ontmoedigd, tevens ongeconcentreerder
ontredderd soms, en doorgaans zonder lust
prestaties worden minder met de jaren
3
prestaties worden minder met de jaren
onthouden kan ik weinig anno nu
toch had ik ooit een redelijk IQ
laatdunkend keek ik neer op halvegaren
opmerkelijk, teloorgang te ervaren
opeens ontbeert je lichaam een surplus
de scherpte en gevatheid vallen, cru,
geleidelijk ten prooi aan bijl en scharen
ook medisch ben ik hopeloos geschaad:
mijn eetpatroon veroorzaakt flatulentie
en veelal zijn mijn darmen net Kabul
tenslotte nog die grotere prostaat
urinebuisontsteking, impotentie;
ik noem het maar een onderbuikgevoel
4
ik noem het maar een onderbuikgevoel
na later bleek, zo zeiden de doktoren,
veroorzaakt door kwaadaardige tumoren
amok door malle genen in mijn poel
luchthartig deed mijn arts, een kille troel
ze meldde de prognose unverfroren
ik wilde alle opties niet meer horen
neem coûte que coûte de chemo, zei ze koel
de kansen op genezing zijn nihil
en menigmaal bedenk ik fatalistisch:
laat razen maar, dat kankergekrioel
en ook al ben ik verre van stabiel
toch ben ik grosso modo realistisch
er ploegen diepe groeven door mijn smoel
5
er ploegen diepe groeven door mijn smoel
ik blikte laatst eens rond in mijn verleden
nostalgisch, door de zolder te betreden
daar lagen van die filmpjes op een spoel
een sjoelbak waar ik nimmermeer op sjoel
langharige tapijten, dikke kleden
ook fotoalbums van diverse steden
zo prachtig: Oslo, Singapore, Seoel
een leven lang herinneringen scannen
straks gaat het in de vuilbak ongezien
lachwekkend wat de mensheid wil bewaren
een einde komt nabij, valt niet te plannen
uitputtend is de chemo bovendien
recent verdween mijn laatste plukje haren
6
recent verdween mijn laatste plukje haren
een spiegel toont een afgetakeld hoofd
verouderd en van wimpertjes beroofd
ik koester de gevallen exemplaren
sommerend zal de dood zich openbaren
een vlam wordt voor de eeuwigheid gedoofd
en ik, die nooit in hemel heeft geloofd,
rot weg onder een grafsteen met lantaarn
het einde van een eenling is dramatisch
een boedel die door erven wordt gestript
roofzuchtig als een stelletje barbaren
zo mijmerde mijn spiegelbeeld apathisch
in feite was ik kaal maar ook verknipt
een tijdje zat ik gemelijk te staren
7
een tijdje zat ik gemelijk te staren
ik wilde nog wat doen, die laatste tijd
gedichten componeren vol jolijt
een avondje met whisky en sigaren
na uren bracht mijn kat me tot bedaren
zo zielig voor dat beest, die kleine meid
is dadelijk haar baas voor altijd kwijt
navrant, ik kan dat leed haar niet besparen
nerveus en melancholisch blijf ik thuis
ik koester het vertrouwde en bekende
genietend van de kat en haar gekroel
mijn wereld is gekrompen tot mijn huis
alhier is het hanteerbaar, de ellende
normaliter verpoos ik in mijn stoel
8
normaliter verpoos ik in mijn stoel
ik puzzel wat met spelprogramma's mee
en 's avonds kijk ik films op de tv
toegeeflijk laat ik mooi de boel de boel
ik neurie Billie Holiday - zo zwoel
geniet daarnaast van Mozart en Fauré
ik luister naar Chet Baker op elpee
soms Supertramp (Fool's Overture en School)
inmiddels ben ik alsmaar in gevecht
een plasje kost me minstens een kwartier
nochtans zijn mijn gedachten coherent
ik strompel, door mijn kwellingen geknecht
en hunker naar een afscheid op papier
terloops vermeld: ziehier mijn testament
9
terloops vermeld: ziehier mijn testament
een nagelaten terugblik in gedichten
mijn poging om het leven te verlichten
postuum wordt deze tekst misschien bekend
een plechtigheid wordt zeker niet gepland
recepties evenmin, ook geen berichten
twee boekenkasten gaan naar verre nichten
die stuurden me een kaartje, heel attent
een tweede zware wedstrijd gaat beginnen
een stapel wit papier ligt op de grond
nu hoop ik dat de tijd me is gegeven
na aarzeling ontstaan de eerste zinnen
uit flarden vormt zich langzaam een verbond
ik maak het eer mijn hand teveel gaat beven
10
ik maak het eer mijn hand teveel gaat beven
neuralgische problemen heb ik zat
vergroeiingen en duimen met een wrat
en tevens zijn mijn pezen gaan verkleven
nog altijd heb ik amper iets geschreven
tien blaadjes reeds een vogel voor de kat
ik had ze met geleuter volgeklad
een vijftiental sonnetten is het streven
verschillende probeersels niet bewaard
een boekje voor het checken van de spelling
klein kuiltje van een potlood in mijn kin
lamlendig gooi ik proppen in de haard
uitputtend werk ik door aan mijn vertelling
strijdvaardig, tegen beter weten in
11
strijdvaardig, tegen beter weten in
oprecht bezorgde artsen adviseren:
laat rusten al dat werk, u moet kalmeren
is prima, drink ik fijn een flesje gin
tot gister geen illusie dat ik win
al blijf ik mijn sonnetten componeren
ik vind ze filosofisch prut met peren
rijmtechnisch wereldschokkend evenmin
en meestal denk ik, als ik iets herlees:
dit stukje is volkomen onvolwaardig
wat ben je een mislukking als scribent
allengs ontspint zich eindexamenvrees
al vind ik een kwatrijntje soms wel aardig:
sporadisch ben ik enigszins content
12
sporadisch ben ik enigszins content
toevallige trouvailles die me raken
revisies die de dictie vervolmaken
ideeën over woord- of zinsaccent
kieskeurig injecteer ik sentiment
taalkundig blijkt het menigmaal te kraken
ik ploeter en geef opening van zaken
neem dichterlijke vrijheid consequent
doch dikwijls denk ik als het niet wil lukken:
ik ben als literator een schlemiel
vooral met dure woorden ga ik zweven
in feite ligt mijn wezen hier in stukken
derhalve zijn mijn pogingen futiel
uiteindelijk is schrijven net als leven
13
uiteindelijk is schrijven net als leven
in eerste aanleg draait het om je vuur
ten tweede om een scheppende natuur
een kans om een geschiedenis te weven
rancune wordt als drijfveer overdreven
standvastig moet je werken aan structuur
tenminste voor de middellange duur
maar deze ouwe jongen heeft maar even
als nieuweling op onbekend terrein
laveer ik langs pionnetjes en kegels
ik worstel mij van einde naar begin
dus volgt, zodra ik - wroetend in mijn brein -
een woud betreed van ongeschreven regels,
een zoektocht naar de essentiële zin
14
een zoektocht naar de essentiële zin
voor menigeen een opdracht om te vrezen
een rotklus voor een onbeduidend wezen
nooit gaf ik me gewonnen niettemin
gewoonlijk hield ik stug de moed erin
opstandig toen gezondheidsvragen rezen
een ongemak dat nimmer zou genezen
dicterend als een ware schikgodin
dit speelveld van mijn leven bleek omheind
en ik – niettegenstaande idealen
ben simpelweg geworden wie ik ben
aan alle goede dingen komt een eind
als laatste sluit ik, moe van alle kwalen,
sereen mijn oude ogen en mijn pen
15
per saldo heeft mijn leventje geen doel
ambities heb ik langzaam laten varen
prestaties worden minder met de jaren
ik noem het maar een onderbuikgevoel
er ploegen diepe groeven door mijn smoel
recent verdween mijn laatste plukje haren
een tijdje zat ik gemelijk te staren
normaliter verpoos ik in mijn stoel
terloops vermeld: ziehier mijn testament
ik maak het eer mijn hand teveel gaat beven
strijdvaardig tegen beter weten in
sporadisch ben ik enigszins content
uiteindelijk is schrijven net als leven
een zoektocht naar de essentiële zin
Date (Onoogrijm)
- Gegevens
- Geschreven door Niels Blomberg
Mijn colbert zit vol met vegen,
aftershave en After Eight.
Het komt echt heel ongelegen,
dat ik dit zo laat pas weet.
Het is bijna kwart voor negen,
zometeen verschijnt mijn date.
Ik moet wikken, ik moet wegen,
er moet snel een plan gesmeed.
Dient dit voorval straks verzwegen,
of vertel ik het haar straight?
Misschien valt een man haar tegen,
als hij zich zo slordig kleedt.
Volgt dan na de drup de regen?
Zit ik eenzaam thuis met plaid?
Uit het archief
Project P
(Rondeau) Bij Openhuizendag