Het vrije vers

 

De laatste week van ieder jaar

zijn wij gezellig bij elkaar.

Dan is er tijd voor sport en spel:

wij zijn een speels en vrolijk stel.

We borden gans, we dansen stoel,

we kubben rummi, bakken sjoel,

we petten pimpam, pieten zwart,

we jassen klaver, jagen hart

en eieren wat kaas en boter

met onze allerjongste koter.

 

Geen querulant, geen stuk verdriet:

wij mensen ergeren ons niet.

 

 

Het haardvuur is al uren aan het branden

Wanneer de bel de eerste gasten meldt

Het zijn er achtentachtig welgeteld

Want samen eten heelt familiebanden

 

Het kerstdiner bezorgt haar klamme handen

Terwijl er juist weer hard wordt aangebeld

Het zoemende geluid gaat vergezeld

Van angst en pijn in maag en ingewanden

 

Het is zover, ze moet eraan geloven

Ze kan er dit jaar niet meer onderuit

De reerug ligt al veel te lang te stoven

 

En weer hoort zij dat zoemende geluid

Haar bed lijkt wel een voorverwarmde oven

En opgelucht zet zij de wekker uit.

 

Een kerstboom van een meter ongeveer

Wat lichtjes ter verhoging van de sfeer

Maar nergens was zo’n rotboompje te vinden

 

Zo reed ik rond maar vond niet wat ik zocht

Half Groningen en ook een stukje Drenthe

Stond nog wat restjes takken uit te venten

Maar bomen: nee, die waren uitverkocht

 

Één poging nog. Geluk! Ik kon wel juichen

De laatste tuinmarkt vlak voor sluitingstijd

De eigenaar moest nog één fijnspar kwijt

Nu vlug naar huis om ’t boompje op te tuigen

 

De uitkomst, tja, daar zit ik wel wat mee

Dit boompje kostte bákken CO₂

 

 

Het eeuwig kerstkind popelt om te komen 

De huizen puilen uit van klatergoud 

En ramen zijn met glitters volgestouwd

Zelfs buiten bulken slingers licht in bomen  

 

Nou ja, kerst is natuurlijk geen begrafenis 

En als dat spul straks weggaat, schenkt dat lafenis!

 

 

Toch wel een dingetje

Komt er een boom dit jaar?

Ruziënd sinds de

Verjaardag van Sint

 

Zij wil ook dit jaar een

Kerstsfeerverhogende

Blauwspar, wat ik dan weer

Afgezaagd vind

 

 

Hij was de burgemeester van de nacht

Van Rotterdam, de stad waar hij graag woonde

Waarvan hij in gedichten steeds weer toonde

De schoonheid en de tegendraadse kracht

 

Daarbij was zwart zijn favoriete dracht

Alsof hij elke dag zichzelf zo kloonde

En onberispelijk gekleed zich kroonde 

Tot fenomeen, uniek en hooggeacht 

 

Hij hield van jazz, van Sparta en van speed

Heeft proza en veel poëzie geschreven

En zong met rauwe stem soms zelfs een lied

 

Hij leidde eigenwijs zijn eigen leven

Maar angstig voor het einde was hij niet

Hij wist dat doodgaan helder licht zou geven 

 

Zijn naam slaat niet op zijn ontslag vandaag
Hij wist zijn Haags bestaan nog lang te rekken
Maar haast gevloerd, besloot hij te vertrekken
Net voor een stevig politiek pak slaag

 

De ouders weten het intussen wel
Geen geld voorlopig dankzij Menno Snel

 

Hij had zijn hart best op de goede plek
Maar kreeg door de belastingdienstmisère
Geen grip meer op de toeslagenaffaire
En toonde nu het parlement zijn nek

 

Dit deel van zijn CV wordt zwart gelakt
En weer voelen de ouders zich gepakt

 

Hoppa, de fik erin!
Fijn staaltje slowcooking!
Namens de buurt
Komt er nooit meer een klacht:

 

Dankzij mijn spuitflacon
Antigourmetgeurspray
Kan ik hier stoken
Tot diep in de nacht

 

Belgische beeldhouwer
Henri van Herwegen
Droomde van Icarus
Liep uit de pas

 

Leefde zich uit in zijn
Panamarenkohuis
Vloog naar de hemel
En daar smolt de was

 

 

 

De tijd komt dichterbij dat moeder aarde
Na weer een jammerlijk mislukte top
De wereld toeschreeuwt: ‘Mijn geduld is op
Respectvol onderhoud was hoofdvoorwaarde

 

En jullie zijn een ongewenste soort
Verwacht dus binnenkort mijn slotakkoord.’

 

 

 

Over Wietske Loebis
Wietske Loebis (Leiden, 1974) is tekstdichter en schrijft tekstliederen die op zoek zijn naar muziek en zang. Wekelijks zet zij nieuwe teksten op Facebook, Instagram en LinkedIn, die op zoek zijn naar muzikanten en zangers die er een lied van willen maken. In samenwerking met hen nam ze 22 nieuwe theaterliedjes op. Tot de uitvoerenden en musici behoren o.a. Jenny Arean, Youp van ’t Hek, Ruud Bos, Mylou Frencken, Sjors van der Panne, Lucretia van der Vloot en Johan Hoogeboom. Met bijzonder veel plezier staat zij in de schaduw van Willem Wilmink.

Haar lichtende, dichtende voorbeelden zijn Ivo de Wijs, George Groot en Jan Boerstoel. In 2008 verscheen bij uitgeverij Nijgh en Van Ditmar haar bundel ‘Cavia’s begin september’ en in 2011 verscheen de cd ‘Vroege Vogels Vocaal’ (liedjes ism Johan Hoogeboom) bij de VARA.

 

Over de spelregels
De dichtwedstrijd staat open voor iedereen die op de gegeven regel een gedicht wil schrijven, met als enige dwingende voorwaarde dat de regel van Wietske Loebis er letterlijk en ongewijzigd in voor moet komen, in het begin, aan het eind of ergens middenin. Bovendien mag de zin niet enkel als titel worden toegepast maar moet onderdeel zijn van het gedicht. Zowel vormvaste als vrije, niet rijmende gedichten zijn welkom. Maximaal één gedicht per inzender. De gedichten worden beoordeeld door een jury van 5 personen, en worden anoniem beoordeeld. Inzenden tot en met 1 maart 2020 naar Bibliotheek Almelo, Postbus 189, 7600 AD Almelo of naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Door het insturen van een gedicht geeft de dichter toestemming tot publicatie of voordracht tijdens de prijsuitreiking.

 

Over de prijsuitreiking
Op zondag 15 maart vanaf 15.00 uur vindt de prijsuitreiking plaats in café Feijn Lunchen & Lezen in Bibliotheek Almelo, Het Baken 3 in Almelo. De tien hoogst gewaardeerde gedichten zullen worden bekroond met een oorkonde en een juryrapport en een aantal prijzen worden toegekend. Deze tien gedichten zullen door de makers zelf worden voorgelezen. Alle vorige gastdichters zullen ook nu weer worden uitgenodigd.

 

 

Dit wordt een kerst om nooit meer te vergeten

We zitten aan de dis mijn vrouw en ik

Genietend van een sperzieboon uit blik

Want verder is er niets meer om te eten

 

De winkels leeg, als in mijn stoutste dromen

En dat ook de familie niet kan komen!

 

 

Boeren dreigen de voedselvoorziening rond Kerstmis lam te leggen

 

op diepte worden aardlagen ontgonnen

de cellulosevezels zijn het best

de grondstof wordt met grote zorg gewonnen

daarna geraffineerd en snel getest

op compositie en op zuiverheid

dan mengt men het met vocht tot een suspensie 

daar krijgt men dan de juiste kwaliteit 

door ultrasone hyperboolfrequentie 

 

zo gaat het zwaar beveiligd op transport 

en wordt het in een bunker opgeslagen 

totdat het pseudo-viscoplastisch wordt 

dat duurt precies twee maanden en drie dagen

bij d' universiteit van Wageningen 

werkt men met man en macht aan dit idee

er staat een printer waar tomaten hingen 

en die kan fraaie dingen in 3D

 

het spul wordt nu met spoed daar heen gevlogen

en cel voor cel en ring voor ring ontstaat 

de eerste boom sinds lang voor onze ogen 

en hopelijk is die nog niet te laat 

om vlot het zuurstofpeil wat op te krikken 

want na het kwijnen van het laatste groen

is heel het aardse volk gedoemd te stikken 

tenslotte zal men toch íets moeten doen 

 

als het niet lukt zijn wij voorgoed de klos

vooruit print snel een heel productiebos

 

 

Uit Bert van den Helder: Een jaar is vier kwartaal en tweeënvijftig lichte gedichten. Deze bundel  verscheen een jaar geleden bij Stichting Korreltje Zeezout (Ellemeet, 2018). Ook de tweede druk is goed voor een ferme dosis leesplezier. 
Hier te bestellen!

 

 

‘k Zag ganzen volgens Fibonacci vliegen

Eerst twee, toen drie, vervolgens vijf en acht

Herinner me precies wat ik toen dacht:

Als ik dit schrijf, verdenkt men mij van liegen

 

Maar men verklaart mij pas compleet voor gek

Als ik de wortel uit de ganzentrek

 

 

De weerman riep het keer op keer:

"Ik weet het weer, ik weet het weer!"