Het vrije vers

 

 

De inslag deed Dimorphus heftig beven
En meer dan men bij Nasa had verwacht
Want DART smeet nogal driftig met z'n kracht
Het zijn er nu ineens een stuk of zeven

 

 

Twee dazen aan het Comomeer

bespreken elke dag het weer

en keuren onderwijl de have

waar zij zich zo aan zullen laven

dan storten zij met kennersblik

zich op de mens, da' s vaste prik!

 

 

Een week of vijf geleden werd ze broeds,

begon op haar manier een nest te bouwen.

Het leek naar niets, ’t was ruw en onbehouwen.

Zo’n krakkemik beloofde niet veel goeds.

 

Toch bleek de wrakke broedplek aardig tof

want elke dag bezorgde ze een eitje,

tot negen en toen ging ze voor een tijdje

genieten van haar zwangerschapsverlof.

 

Behoedzaam zwemt ze in de vijver rond,

een moeder die gebukt gaat onder zorgen,

gevaren vrezend, al dan niet verborgen,

met pluizig donzen pullen om haar kont.

 

Een reiger staat de daalhoek te bepalen

waaronder hij zijn avondmaal gaat halen.

 

 

 

 

 

 

Het Britse pond is wederom gedaald

Je denkt dat elke Brit hier fors van baalt

Obese Britten noemen het een zegen

Omdat de ponden drie ons dertig wegen

 

 

Ik tank bij Shell in Oudenbosch,

bij Esso in Hilvarenbeek,

bij Avia in Leek of Sneek,

maar voor geen geld bij Total Oss.

 

 

Ze was als spits gevaarlijk doelgericht

Maar in duels helaas behoorlijk teder

De trainer vond haar kortom nog te licht

Frustraties kwamen in een vrij gedicht

Uit woede stak zij zich in gothic-leder

 

 

De herfst is begonnen, het is al weer fris
Maar ik draag geen trui thuis en ook nooit een hoodie
Wel denk ik verbaasd en bezorgd af en toe ‘die
Voortdurende prijsstijging is toch niet mis’

 

Maar ik weet gelukkig waaraan ik begon
Met vloerisolatie en gasprijsplafond

 

 

De Dadaïsten zijn zijn geestverwanten

Een kunstenaar en filosoof is hij

En zet er ook maar actievoerder bij

Een kritisch man met wonderlijke kanten

 

Soms onder huisarrest, soms vogelvrij

Wie kent zijn brede kop niet uit de kranten? 

De boeiendste van de representanten

Van het moderne China: Ai Weiwei

 

Dit werkstuk, mooi en grappig tegelijk

Laat ons naast een profiel (Duchamp!) in feite

De tegendraadsheid van de maker zien

 

Vaak uit de gratie, zelden in de gunst

Hij zal niet buigen voor autoriteiten

Hij wil alleen maar buigen voor de kunst

 

WikimediaCommons

 

vlak naast de schuur, achter de waterton

kweekt hij de allerlangste gladiolen

dat klopt, daar schijnt de hele dag de zon 

de buurvrouw had dat plekje aanbevolen

 

ze lacht, bezingt het moois vanaf 't balkon

vanuit zijn huisje ligt de pracht verscholen 

nog nooit geweten dat zij zingen kon

nu heeft ze bovendien zijn hart gestolen 

 

 

 

Uit zijn bundel: Een jaar is vier kwartaal in tweeënvijftig lichte gedichten

(Stichting Korreltje Zeezout, 2018)

 

 

Mijn pa veroorzaakt operatiegaten,

snijdt resoluut in maag- en darmpatiënt,

verwijdert af en toe een instrument

dat een collega achter heeft gelaten.

 

Mijn moeder kerft in schoonheidsdesperaten,

haar trucenrepertoire is ongekend,

ze biedt het malcontentencontingent

weer trots met siliconenimplantaten.

 

Mijn zus werkt naar ze zegt veterinair,

ze helpt bijvoorbeeld koeien met bevallen.

Mijn broer treedt op bij sport en vuurwerkknallen

en noemt zich graag EHBO-expert.

 

Vandaag verbrak ik de familiebanden,

 

 

 

 

 

“Kun je zeggen dat Robin Bleeker light verse schrijft? naar de vorm wel. De light-versedichter streeft ernaar een volmaakt versificator te zijn. Hij beoefent een ambacht. Rijm en metrum zijn de instrumenten waarmee hij teksten vervaardigt die ingenieus geconstrueerd zijn. Zo ingenieus dat de lezer ze als natuurlijk en vanzelfsprekend ervaart en pas bij andere beschouwing de constructie opmerkt.

 

Light-versedichters streven er ook naar de lezer geen onpeilbare raadsels voor te zetten, maar hem een genietbare en inhoudrijke tekst te leveren. Tussen de speelse cabaretier en de serieuze dichter zit de light-versepoëet.

 

Naar de vorm is Robin Bleeker een echte light-versedichter. Hij hanteert moeiteloos allerlei versvormen, hij rijmt virtuoos en varieert naar hartelust met metrum en ritme.

 

Soms schrijft hij een liedje dat in geen enkel cabaretprogramma zou misstaan, soms schrijft hij puur light verse, maar steeds zit er een dichterlijke ondertoon in zijn teksten.

 

Naar de inhoud is Robin Bleeker een dichter, een sombere dichter zelfs. Zware thema's als vergankelijkheid, het menselijk tekort, uitzichtloze liefde, eenzaamheid en onbereikbaarheid giet hij in een luchtig vormvast jasje, uiterlijk een jasje voor de lente, maar qua zwaarte meer een mantel voor de winter.

 

Deze combinatie van lichtheid en ernst karakteriseert Robin Bleeker. Hij thematiseert zijn persoonlijke visie en zijn eigen problematiek op een wijze die de lezer herkent, die de lezer raakt, hem ontroert of tot een glimlach verleidt. En vaak bereikt Robin het allerhoogste: de ontroering en de glimlach ineen.

 

Dat kan alleen iemand die zijn vak verstaat en die iets te melden heeft.”