Het vrije vers

 

Zelf stem ik ieder jaar weer op duetten
Op Paul en Art maar ook op Don en Phil
Nick Cave en Kylie, Jennifer en Bill
Ik blijf ze steevast in mijn lijstje zetten

Wie ook de Top 2000 mogen halen?
Naast Brood en Vrienten hoop ik BLØF en Geike
Maar wie er bovenaan mijn stemlijst prijken
Zijn List & Shaffy met hun Pastorale

Dan heb je nog het duo Loes & Piet
Mijn buren draaien luid hun levenslied
De hele nacht, ik kan er niet meer tegen

Ik doe het raam en ook mijn waffel open
En schreeuw: zijn jullie helemaal bezopen!?
Zo hebben zij toch ook mijn stem gekregen...

 

 

 

 

 

Er is een tijd die nog geen tijd is

Waar licht verjaart zonder getal
Waarin de ruimte altijd wijd is
Het is slechts wachten op de knal

 

 

Er komt een tijd dat dieren praten
De aarde wordt een toverbal
Als alles heel is zonder gaten
En oorlog slechts een grensgeval

 

 

Als alle takken kunnen lopen
De wind door alle draden waait
Een kwast zichzelf in verf zal dopen
En film alleen om stilte draait

 

 

In herinnering aan Inge Boulonois

 

 

 

De handelaar zoekt naarstig naar een markt,

in trek is de Chinese plastic prul,

maar wat verdien je aan dat tientjesspul?

Geld moet niet sijpelen, maar grof geharkt.

 

De oudjes in ons land zijn welgesteld,

maar ook reumatisch, slecht ter been en dovig,

en, minstens zo belangrijk, goedgelovig:

zijn prooi, zolang ze niet zijn uitgeteld!

 

Hij prijst zich aan als boomerwinkelier:

een binnens- en een buitenshuisrollator,

een infraroodverwarmingsradiator,

een robothondje als gezelschapsdier.

 

Zijn doelgroep is niet snel te oud voor koop:

zolang er leven in zit, is er hoop.

 

 

 

 

 

Tevreden keek hij toe vanaf het dek

Hij had dit ooit zo uitgestrekte woud

Getransformeerd tot ark van pijnboomhout

En daarna waterdicht gemaakt met pek

 

De zondvloed kwam, het schip was goed in trek

Vooral de houtworm leek er zeer vertrouwd

Maar was dit toevluchtsoord wel goed gebouwd?

De lakmoesproef doorstaan: geen enkel lek!

 

De ark zat tot de nok toe volgestouwd

Met krokodillen en hun grote bek

Ja, zelfs giraffen met hun lange nek

Al zaten zij wel krap en wat benauwd

 

Die dag werd één soort echter uitgewist

Het T-rex tweetal had de boot gemist.

 

 

 

Geachte burger, wees niet langer bang
Er is iets slims al noemt men het onecht
Het handelt heel precies bij elk gevecht
En gaat bij dreiging zelfs zijn eigen gang

Het is veel meer dan wat ik van een tank denk
Ik stel u voor aan  Leopard de Denktank

 

 

Ik schets u het leven van Billy the Kid

De jongen was goed voor een twintigtal moorden

Hij was dan ook ‘Wanted’ in talloze oorden

Nou ja, u begrijpt wel, het ventje had pit

 

Een loopbaan als deze dient tijdig gestart

Het liegen en stelen dat lukte al aardig

En ook de revolver hanteerde hij vaardig

Hij schoot op zijn twaalfde een man door het hart

 

Hij werd op het stelen van kleding betrapt

En moest het cachot in, dat zou hem wel leren

Maar denk nu maar niet dat dat hem iets kon deren

Hij is toen gewoon door de schoorsteen ontsnapt

 

Een leven van vluchten lag in het verschiet

Hij ripte het leger, stal zadels en knollen

Hij werd weer gesnapt maar opnieuw, zonder dollen,

Vermocht hij te drossen, die sluwe bandiet

 

De veeboer John Tunstall gaf Billy een baan

En dus leek het tij zich ten goede te keren

Tot aan het moment dat afgunstige heren

De ranch overvielen, toen was het gedaan

 

Want Billy zwoer wraak, hij vermoordde het stel

Men vormde een posse om Billy te vatten

Old Sheriff Bill Brady was een van die ratten

Maar Billy zond Brady subiet naar de hel

 

Er werd nu een dot van een premie beloofd

Voor wie onze held in de tang wist te nemen

Ach god nog aan toe, o wat had ie problemen

Als rat in de val en een prijs op z’n hoofd

 

Hij werd toen gepakt, voor de rechter geleid

Die oordeelde grif dat ‘the outlaw’ moest hangen

En tot dat moment bleef hij stevig gevangen

Welnu, zult u denken, dat werd wel eens tijd

 

Maar Billy ontsnapte, geloof het of niet

Zijn beide bewakers benam hij het leven

Hij stal rap een merrie, je zag hem nog even

En dan was hij foetsie tot veler verdriet

 

Een ‘oldtimer’ zag hoe hij allen ontvlood

The Kid stoof de stad uit, geheel ongeschonden

Hij vond ook een schuilplaats, maar werd toch gevonden

Pat Garrett die zag hem en dat werd zijn dood

 

Maar net eenentwintig en dan al gesneefd

The Kid ligt nu tussen twee vrienden begraven

Hij heeft nooit behoord tot de wereld der braven

Maar godallemachtig wat heeft ie geleefd

 

een blauwe maandag was ik zanger van een grootse band
we waren aan de Schelde waar we uren mochten spelen
daar stond ik fier als frontman van de Band die niemand kent

 

we hadden druk geoefend en we zouden harten stelen
maar in een show vol branie keek ik tegen ruggen aan
het deed ons verder weinig want ze waren niet met velen

 

bij ‘Twèfel en de spèt’ zag ik de eerste mensen gaan
waarna een stel bij ‘Binne bùitûh’ stilletjes ging mokken
ik wist, de Band die niemand kent, wordt onrecht aangedaan

 

‘Ut âhwe strandhùis’ maakte dat een jongen wilde knokken
bij ‘Al ut liefs ùit Londe’ keek een clubje gasten suf
die ‘Hardâh, dan ik hebbe ken’ met stille trom vertrokken

 

de show was ongekend, alleen de zaal had niet veel puf
ze konden hier geen Haags waarderen, zelfs geen Haagse Bløf

 

 

 

We werkten ons gezamenlijk te pletter
met zijn twee rechter-, mijn twee linkerhanden
en om niet in een puinhoop te belanden
was hij de tegel-, ik de koffiezetter.

 

 

 

 

 

De pyromaan van Zevenhuizen had een houten been
Een glazen oog, een pruik en zelfs een siliconen teen
Meer dood dan levend zat hij zielig in de ziektewet
Maar heeft het dorpje waar hij woonde in de fik gezet

Zijn eerste klus een bungalow, verbrand met zijn toupet
De kale vlammenkunstenaar bekeek het vuurballet
Zo zag hij hoe in Zevenhuizen ´s nachts een huis verdween
De pyromaan tevreden, dat was huisje nummer één

Vol goede moed ging hij wat dagen later weer op pad
En brandde met zijn houten been de rijtjeshuizen plat
De kale pyromaan had nu één poot nog aan zijn lijf
En Zevenhuizen miste huisje twee, drie, vier en vijf

Verslaafd aan vuurzucht zocht hij nogmaals naar een brandmisdrijf
Zijn eigen huis was over en daarnaast nog één verblijf
Zijn kunststof teen vloog door de ruit en heeft toen vlam gevat
(Die teen kwam trouwens van het been dat hij nog over had)

Het zesde huis verbrandde in een zeer kort tijdsbestek
Het dorp bestond nu uit één huis en was niet meer in trek
De pyromaan z´n werk was klaar hij had niets meer te doen
Zijn eigen woning liet hij staan dus ging hij met pensioen

Hij kon niet lang genieten, deze manke, blinde gek
Hij stapte mis viel van de trap en brak daarbij zijn nek
Gans opgebrand en uitgeblust lag onze kale oen
Te rotten in zijn eigen gang het hele herfstseizoen

Toch bleef hij na zijn dood nog steeds voor vuur gepassioneerd
Zijn lijf verdween, alleen het glazen oog bleef ongedeerd
Een hete zomer volgde, brak records en was kurkdroog
U snapt het vast, het risico op brand was best wel hoog

De zonnestralen schenen door de ramen op het oog
waardoor het allerlaatste huis alsnog de fik in vloog
De pyromaan van Zevenhuizen bleek getalenteerd
Hij heeft postuum zichzelf en ook zijn huisje gecremeerd

 

 

Je hoort een wijzer langs een glasplaat glijden
Langs Hilversum, Lisboa, Beograd
Een hoorspelflard, Tchaikovsky, en dan dat
Gitaarspel uit vervlogen monotijden

Ik zie een knul beheerst de ruis vermijden
Zijn vingers stevig om de knop gevat
Langs songs waaraan hij onbewust iets had
Om zich van al zijn kind-zijn te bevrijden

Ach, nu zit tussen vinden en gevonden
Door die moderne zoekmachinegekte
Bij mij nog slechts een luttele seconde

Ik wou dat iemand die sensatie rekte
Wish you were here, ja, dat ze nog bestonden
Die jongen en muziek die hij ontdekte