railroad
Pixabay
 
Het weer was weer om van te balen
De regen viel nu neer bij stralen
Ik liep op het perron te dralen
Al moest ik snel de trein nog halen
 
Die stond al klaar om te vertrekken
Men rende ernaartoe als gekken
Wat toen gebeurde zou mij nekken
 
Mijn naaldhak bleef in ’t rooster steken
De trein heb ik nog nagekeken
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Gebed in het souterrain

rveen
Foto: Robin Veen
 
De ventilator zuigt het lachen aan 
van tippelende nimfen in de straat,
sirenen in de nacht. In vol ornaat
begeven zij zich wiegend op de baan.
 
Geen man kan hun verlokkingen weerstaan
en dus houd ik mijn handen desperaat
gevouwen om mijn rozenkrans en laat 
het kruis onrustig door mijn vingers gaan.
 
Ik bid en buiten bonkt muziek voorbij:
Jo, motherfucker, jo. Heb medelij.
Verlos me van het lusteloze bed
 
en open nu de wand waarin de nacht
roteert, waarachter de verrukking wacht.
Vergeef me het verlangen naar een slet.
 
                     Amen
 
 
Robin Veen werd, samen met Niels Blomberg, derde bij het Nederlands Kampioenschap Light Verse 2021.
Bovenstaand gedicht vormde een van zijn ingezonden gedichten.