Het wiel is rond
Ik heb het niet zo op dat malle fietsen
Die zweterige mannen in een rij
De meeste tijd maar op dat zadel nietsen
Nee, liever toch een leuke balpartij
Niet van zo'n man, maar op een veld met gras
Desnoods met zo'n merkwaardig rugby-ei
Ik weet ook nooit wie welke renner was
Dat peloton zoeft langs en is verdwenen
Niet eens een leuke fotoshoot sur place
En dan die harde gladgeschoren benen
Die doping met veel pasta als ontbijt
De valpartijen op die natte stenen
Zo'n kopgroep is ook nooit de weg eens kwijt
Of dat je denkt: Daar rijdt de Majesteit!
Uit het archief
Aan de Vecht
Aan de Vecht, onder een boom
droomt een dichteres haar droom
Ieder die daar langs komt varen
ziet die dichteres daar staren
Ieder die daar langs komt fietsen
ziet die dichteres daar nietsen
Ieder die daar langs komt kuieren
ziet die dichteres daar luieren
Menigeen denkt bij zijn eigen:
‘Zou haar jurk geen vlekken krijgen?
Zonde van haar goeie goed!’
Ach, geen recreant vermoedt
dat een dichteressenziel
die zich ophoudt onder beuken
vrij van zorg is om textiel
dat licht vlekken kan of kreuken
dat een dichteressenhart
dat zich neervlijt aan rivieren
roekeloos het noodlot tart
dat haar kleding kan verstieren
dat een dichteressengeest
die passanten wil behagen
wel zo snugger is geweest
niet haar nieuwste jurk te dragen
dat een dichteres in ’t wit
rekent op haar wasmachine
als zij aan het water zit
tussen riet en balsemienen
dat men vlekken ook kan bleken
of in Biotex kan weken...
Zo droomt, rond een uur of zes
aan de Vecht een dichteres