Pexels
Het zijn de jaren van een nieuwe orde.
Mijn zoon studeert de kunst van het genezen,
voor dochter één trekt het toerismewezen
en twee begint te zien wat zij kan worden.
De toekomst valt niet in een kind te lezen.
Je voedt ze, spoort ze aan tot lege borden,
leeft met ze mee bij elke hoge horde
en hebt ze daar - uitbundig? - voor geprezen.
Je laat ze los. Er is geen houden aan.
Ze zullen reizen, vallen, opstaan, helen.
Ze zullen brood en wijn en liefde delen.
En met de jaren zal het verder gaan,
een ander thuis, een maaltijd met zovelen.
Je ziet ze weer in kinderschoenen staan.