laan

De laan waarin we woonden
had geen eind en geen begin,
en alles wat bestond lag daar
voor altijd tussenin.
 
We kenden elke tegel, alle bomen,
begroeven schatten in de grond.
In eenendertig stappen bij elkaar,
ons zakmes sloot een bloedverbond.
 
Kunnen we nog eens teruggaan,
al is het voor één dag?
Buiten spelen, of met de racebaan,
dat groot zijn eventjes vergeten.
 
En dan blijven voor het eten,
als het van je moeder mag.
 
Reprise in het kader van de week van de poëzie, thema vriendschap.
Hier staat een ingesproken versie:

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Kat uit de boom

Katuitdeboom
Foto RK
 
’s Ochtends bij ’t opstaan, maar vóór de
dagelijkse plichten
lees ik de krant, d’overlijdensberichten,
en zie ik mijn naam daar dan niet bij staan
dan pas en niet eerder kleed ik me aan.
 
Ter nagedachtenis aan John O’Mill (Johan van der Meulen)
11-01-1915 - 13-09-2005
Uit: Literary Larycook, Uitg. Andries Blitz b.v. 1977