Wij blanke vrouwen van het multiculturele
bijeen in het theater van Johannes Veeger*
doen politiek correct en hopeloos integer
terwijl we blij op Afrikaanse trommels spelen.

Intussen broeit de stille wens het bed te delen
met, heerlijk lijkt ons dat, een woeste wilde neger.


Margje van Lunteren**


*Johannes Veeger liet in de jaren vijftig als pastoor van het Twentse Hertme een openluchttheater bouwen voor de Passiespelen. Op 6 en 7 juli aanstaande wordt er voor de 25ste keer het Afrikafestival gehouden.
**Margje van Lunteren liet na de 24ste editie haar dagboek achter in een negerhut.

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Zo...

Er werd alleen wat heen en weer gekeken,
we stonden maar en zwegen op niveau.
Ik miste al die jaren een bon mot
om vrouwen op het schoolplein aan te spreken.

Ik kreeg om deze stilte te doorbreken
van iemand echt een wereldtip cadeau:
ga naast ze staan en zeg alleen maar: ‘Zo…’
Het werkt, dat is inmiddels wel gebleken.

Zo’n simpel woordje, kort en ongericht;
het blijkt de sleutel tot de zwaarste deuren.
Zo zie ik elke dag opnieuw gebeuren
hoe glans verschijnt op zo’n vermoeid gezicht.
 
En heb ik soms genoeg van al dat zeuren
dan laat ik lekker al die deuren dicht.