de vader van mijn moeder was mijn liefdevolle held
zijn zelfgebouwde wandkast is mij altijd bijgebleven
zijn schamele bezit was in de schappen opgesteld

dat meubel was een toonbeeld van een ingetogen leven
een bloemenvaas, een wereldbol, een opgezette specht
een tekening die mama als cadeautje had gegeven

als kind was ik bijzonder aan het ladeblok gehecht
daar lagen alle spelletjes voor als ik kwam logeren
en ook het groene bridgekleed dat op tafel werd gelegd

we speelden vaak canasta dat ik vlotjes bleek te leren
mijn knuistje hield verkrampt de grote kaartenwaaier beet
en opa zat tevreden mijn plezier te observeren

wat typisch en charmant dat ik dat alles nu nog weet
met dank aan de passant zojuist, die rook zoals dat kleed


(Voor wie het mocht zijn ontgaan: Machiel Pomp is Nederlands kampioen lightversedichten en tevens Dichter des Vaderlands: zoals jullie weten verkrijgt iedereen die op Het vrije vers publiceert daarmee automatisch deze functie)

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Bij de dood van Tonio

Vanmorgen sloeg een bericht mij uit het lood
Waarop mijn oog toevallig was gevallen.
Het kwam keihard mijn hersens binnenknallen
En bracht me korte tijd in ademnood.

Je weet het: elke dag gaan mensen dood,
Ze vallen door zijn zeis bij duizendtallen.
Maar toch, als jonge mensen ons ontvallen
Dan voelt dat als volslagen idioot.

De zoon van schrijver Adri van der Heijden
-Zo stond het in de ochtendkrant gedrukt-
Is plotseling uit ’t leven weggerukt.

Zijn ouders zijn gedoemd voortaan te lijden,
Het ‘leven in de breedte’ lukt niet meer
Want zo’n verlies doet alle dagen zeer.