Mijn broer die doet de hele dag geen donder
Hij toetert slechts bevelen vanuit bed
Hij vindt zichzelf apart, ja zelfs bijzonder
Hoewel geen mens dat ziet, zo’n raar sujet,
Daar komt men liever niet over de vloer
Maar hij is gek met Carmen van Bizet
En zingt dan luidkeels mee, maar hors concours
U vindt het gek dat ik hem stil bewonder
Maar al bij al, hij is vooral mijn broer
*
(Papa die speelt al jarenlang trombone
dat doet ie in een boerenblaaskapel
Oh, niets bijzonders hoor, een doodgewone
zo’n simpel blaasorkest, u kent dat wel
Op straat te zien, maar nooit op podia
Hij speelt geen Bach, geen Bruckner, geen Ravel
Geen rockmuziek, geen jazz of opera
Hij blaast gewoon zijn wondermooie tonen
Als trombonist, en enkel hoem papa)
Mijn broer (Schaduwvers op Papa, van dezelfde dichter)
- Gegevens
- Geschreven door Bas Boekelo
Uit het archief
Uchtend (Fatras)
Ik ween om bloemen in de knop gebroken
en voor de uchtend van hun bloei vergaan.
Ik ween om bloemen in de knop gebroken,
daarnaast doet woede mij inwendig koken;
welk onderkruipsel heeft zoiets gedaan?
Zo’n teed’re knop laat zich eenvoudig kroken.
Daarnet heb ik mijn opzichter gesproken.
Die zag de dorpsjeugd vlieden langs de paên.
Ze leken voor hem op de vlucht te slaan.
Deez’ wandaad dient onmiddellijk gewroken.
Reeds span ik van mijn jachtgeweer de haan.
De vlegels zijn niet tijdig weggedoken
en voor de uchtend van hun bloei vergaan.