De maan op retour zend haar schimmige stralen
Langs vensters met stukkend en zwartverweerd glas
Verlangt naar de tijd toen ook zij nog begeerd was
Maar ziet er slechts lui die de huur niet betalen
Die slijten hun tijd met een zooi idealen
Het pand is versleten, vervuild en verkleurd
Behang op de muur is poëtisch gescheurd
Maar maan, mens en pand zijn alreeds aan ’t verschralen
Poëziefobie
- Gegevens
- Geschreven door Bas Boekelo
Uit het archief
De Marmelant
Om een Marmelant te vangen
stap je op de vroegste trein.
Bij het krieken van de ochtend
sluip je naar ’t Oranjeplein.
Leg een melktand van een meisje
op de rand van de fontein;
ga dan gauw achter een boom staan,
hou je groot en maak je klein.
Zie je kringen in het water?
Eropaf! Dat is het sein.
Pak nu gauw een glazen potje
of een tas van Albert Heijn...
(Kijk wel uit, ook anderen azen
op zo’n tandje fraai & fijn:
Appelstropers, Pindakaters
en de Ultramandarijn.
Zie je zo eentje verschijnen,
roep dan dadelijk: ‘Verdwijn!’
Maar gelukkig blijkt het meestal
toch een Marmelant te zijn.)