Naar mijn gezondheid hoeft u niet te vragen
Er is geen mens die mij ooit klagen hoort
Naar mijn gezondheid hoeft u niet te vragen
Als wormen zich reeds aan mijn lichaam wagen
Of iets zich in mijn kale schedel boort
Of anders aan mijn pezen zit te knagen
De helse reuma legt zijn valse lagen
Als is het van een nieuw ontwikkeld soort
Waarmee het dan ook ijzingwekkend scoort
En scheuten door mijn dunne lichaam jagen
Mijn darmen zijn al jarenlang ontspoord
Maar ik kan pijnen eindeloos verdragen
Er is geen mens die mij ooit klagen hoort

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Ganzenbord

ganzenbord
Flickr
 
Als kind deed ik met moeder Ganzenbord
en meestal liet ze mij dan stiekem winnen.
Ik was verdacht gelukkig in het spel,
want steeds wist ze de regels te verdraaien.
 
Nu zit ze, omdat zij wat warrig wordt,
in een tehuis. Ik ga daar graag naar binnen.
Met mij een potje Ganzen wil ze wel,
al moet ze naar mijn voornaam meestal raaien.
 
De regels zijn niet uit haar hoofd verdwenen
elk vakje weet ze blindelings te staan.
Haar rekenkunst is wel voorgoed verloren.
 
Ze staat op vijfenvijftig, werpt de stenen.
Een vijf, een twee; ze kijkt me vragend aan.
“Kijk nou, je mag acht vakjes nu naar voren”