Ik liep eens in de polder te verzinnen
Bekeek de bonte koeien die er staan
Ik zag er plots een koppel hazen gaan
Meteen schoot mij een nieuwe vorm te binnen
Ik zond het in, ‘Hetvrijevers’ stond paf
Maar goed, nu dwaal ik af
Hij oogt niet echt bijzonder, die bokaal
En staat daar wat verloren in mijn kast
Geen mens vermoedt dat dit hem is: de Graal!
Soms schenk ik er wel drank in voor een gast
Maar daar ik zwijg, heeft die geen flauw benul
Ik word tóch al versleten voor fantast
Zodat ik stil mijn Wachtersrol vervul
Ik klem mijn tanden stevig op elkaar
Zodat ik niemand mijn Geheim onthul
Ik heb hem nu al meer dan veertig jaar
En kreeg hem van een ex-vrijmetselaar