Warte nur, Warte nur,
G. van het Reve schetst:
Af en toe dichten, dat is
Comme il faut
Toch schrijf ik liever geen
Avondroodkundige
Diepe gesprekken in winkels
Enzo
Lief zijn, het motto toen
‘Love, peace and happiness’
Tot daar plots Heintje
Een volksliedje zong
Weken op één dus, die
Hippiecultuurbarbaar
Heus hoor, ik kon hem
Wel wurgen, dat jong