Een kop zwart haar, volwassen bakkebaarden
De Rodaheld, begerig nagestaarde
Zijn kopbal was de schrik der Argentijnen

Een interlander met twee gouden benen

Dick mocht bij Ajax en Hong Kong verschijnen
Maar kon in stad en buitenland niet aarden
Hij was ondanks zijn lage afkoopwaarde
Niet graag gezien bij de elfmeterlijnen

De suikerziekte kostte hem zijn benen

Je kunt je hele leven zo hard trainen
En hopen op een frisse oude dag
Ineens schopt dan het lot tegen je schenen
En voor je ’t weet ben je voorgoed verdwenen
Geen mens die zo’n beroerd besluit voorzag

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Schilderij (Pi-sonnet)



Zijn moeder vroeg, als Jan naar zolder rende,
of hij de schuilplaats van de Rembrandt kende.
Na zestig jaar vond hij het ding alsnog.

Waar had dat doek nou al die tijd gelegen?

Hoe was het mogelijk! Er school dus toch
een kern van waarheid in de huislegende.
Geen Rembrandt trof hij aan in moeders bende,
maar dit was zonder twijfel een Van Gogh.

Wat kwam dat doek na al die tijd gelegen!

Soms heb je dat, dan zit het jaren tegen,
in werk en vrije tijd, in liefde en spel.
Zijn fladderleven werd nu meer gedegen.
De prijs van kunst was torenhoog gestegen
en dus ging hij verkopen en wel snel.


(Dit is mijn jaarlijkse pi-sonnet, omdat het vandaag pi-dag i
s.)