"Zeg maar Eugène, mijn zoon"
(Hij is een zielenpoot:
Homo en pastor
En vriend van de jeugd
Hij is een treurige
Eucharistiekemerd
Die zich in misbruik
En ontucht verheugt)
ik was er al die maanden niet geweest
te druk, geen zin, besognes op het werk
maar nu dacht ik, ik ga eens naar de kerk
soms krijgt een oude man spontaan de geest
nog altijd schuilt in mij het wilde beest
de zondaar, de verloren zoon, de vlerk
jawel, het viertal lijkt wat minder sterk
en met de jaren werd het wat bedeesd
de hoogmis liet een mooi gevoel ontspruiten
alsof ik uit het graf was opgestaan
m’n vrouw was blij dat zij was meegegaan
ik zag haar biddend beide ogen sluiten
ik hief uit dank de fraaiste psalmen aan
pas na het zingen, ging ik weer naar buiten