ceesvanderpluijm
Wikimediacommons
 
De dichter houdt zich momenteel niet thuis
Hij bouwt een barricade in de gang
En geeft belet, wel vijftien regels lang
De deur is dicht, de winkel is gesloten
 
De ramen zijn verduisterd. Het gespuis
Mag bellen, kloppen, roepen, enzovoort
Hij is er niet, hij heeft het niet gehoord
Maar als u schiet, wordt er teruggeschoten
 
Hij duldt geen levend wezen meer in huis
De tederheid is op, de liefde stuk
Hij tolereert alleen nog het geluk
Van eenzaamheid, er is genoeg genoten
 
Ik hoor de mensen, maar ik ben niet bang
Ik voel de ruwe vezel van het koord
Nog even en dan stap ik van de kruk
 
Uit: Vanitas, Amsterdam 1988
 
Op 14 december 2014 overleed Cees van der Pluijm
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Vol verwachting

Ik worstel me een doorgang naar de hekken
De kinderen gaan moeizaam aan de kant
Het gonst, de drukte hier is van de gekke
De moeders om me heen staan blij te kwekken
Mijn verse kleurplaat klem ik in mijn want 

Er is iets met de stoomboot aan de hand
Mijn buurvrouw heeft wat speculaas te snacken
Het urenlange wachten schept een band
Maar dan, Hoera, hij is weer in het land!
Waarna we allemaal naar huis vertrekken
 
Daar sta ik bij de intocht van de Sint
Het is de natte droom van ieder kind
Maar ik kan enkel en alleen maar denken
Dat ik het op tv veel leuker vind