Op het tentamen wist ik het niet meer!
Ik raakte in paniek, begon te zweten
Hoe kon ik het op dit moment vergeten
Hoe eindigde 'De Avonden' ook weer?
Ik wilde spieken, maar daar liep meneer
Zo waakzaam als een leeuw die nog moet eten
Ik vocht een stille strijd met mijn geweten
Zou ik het wagen voor die ene keer?
Mijn handen gleden naar mijn boekentas
Maar net voor ik het vond - daar had je hem!
Zijn aanblik deed mijn stoute vingers beven
Zijn ogen flitsten achter brillenglas
'Het is gezien', zo donderde zijn stem
'En het is niet onopgemerkt gebleven'
Betrapt
- Gegevens
- Geschreven door Christiaan Abbing
Uit het archief
Veens sonnet 2
Voor leven op kleinsteedse schaal
Had ik helaas niet veel talent
Omdat je door de groepsmoraal
Meer onderdeel dan iemand bent
Dus trok ik naar de grote stad
En vierde onbekommerd feest
Zo was tenminste het begin
Maar nu ontbreekt me soms de zin
Dan vind ik het wel mooi geweest
En heb ik wel genoeg gehad
Wanneer ik strakjes licht dement
Zacht schuifelend de honderd haal
En aan de traagheid ben gewend
Ga ik terug naar Veenendaal