vaevictis
 
Het leek zo doodeenvoudig op die dag
De wereld werd beoordeeld op zijn daden
De mensheid was verdeeld in goed en fout
 
Dus duwden wij met overwinningslach
Het karretje waarop zij is geladen
Een vrachtje dat voorgoed is afgekeurd
 
Een mens, gebonden op het ruwe hout
Bespuwd en nagestaard om haar gedrag
De horde dringt en denkt niet aan genade
 
De foto is er nog, al is 'ie oud
En of je hem nu weggooit of verscheurt
Dit beeld zal voortaan altijd blijven hangen
 
Wat zwart-wit was, is later ingekleurd
En schaamrood worden onze grijze wangen
 
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Codicil

Wanneer ik ooit ten hemel of ter helle
genood word en voorgoed de tijd uit raak
rest mij goddank nog één postume taak:
ik mag de dode weefsels en de cellen

tot nut van ’t algemeen beschikbaar stellen,
in al mijn kilo’s netto aan de haak
ligt meer genot voor de consumptie braak
dan zelfs de haute cuisine u kan voorspellen.

Dus laat mijn lever in wat whisky wellen
of smoor de tong, voorheen wat scherp van spraak
en laat die door de exclusieve smaak
van licht gebakken niertjes vergezellen.

Het schraal restant van knoken en van vellen
doet het verrassend goed in frikadellen.