De zon verschroeit het volgepakte strand.
Laat mij maar even in het water blijven.
Terwijl de meute langzaamaan verbrandt,
blijf ik hier rustig in de Noordzee drijven.
Laat mij maar even in het water blijven.
Terwijl de meute langzaamaan verbrandt,
blijf ik hier rustig in de Noordzee drijven.
Ik mijd de drukte en het hete zand,
de kinderen, het gillen en het kijven.
De zon verschroeit het volgepakte strand.
Laat mij maar even in het water blijven.
Mijn uitzicht hier is namelijk briljant:
ik word omringd door zongebruinde lijven
die ik met liefde droog zou willen wrijven
– maar dan komt in mijn zwembroek iets tot stand…
Laat mij maar even in het water blijven.
De redactie feliciteert Christian met zijn overwinning in Afbakvers 68.
ccnull.de
