de dichter moet door diepe dalen gaan
zijn hele leven is een trieste bende
waar tijd verstrijkt met zwelgen in ellende
de wanhoop is niet bij hem weg te slaan

hij sleept zich voort, gebogen, ongeschoren
gekreukte lompen rond een mager lijf
het drinken als voornaamste tijdverdrijf
de lach is plechtig door hem afgezworen

maar met zijn pen kan hij nog altijd zweven
en lijmt hij scherven tot een fraaie zin
akkoorden door de hemel ingegeven

waarmee hij scoort bij veel te jonge meiden
die schoonheid bij hem vinden, binnenin
ach ja… een dichter kan niet altijd lijden

(Uit de nieuwe bundel Voldaan, uitgeverij Liverse)

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Cees



Ik staar verbijsterd naar mijn boekenkast
Verdomme Cees, dat was de afspraak niet
Ik zou als eerste gaan en jij zou erven

Geen rede aan mijn graf van jou, geen lied
En iemand anders zal de boel verwerven
Het was dus mooi voor niks, dat testament

Nu alles instort peins ik  bij je sterven:
‘Het gaat nooit om de vorm, maar om de vent’
Terwijl nóg een gedachte mij verrast:

Wel gek, je was geen vadertype Cees
Waarom voel ik mij toch opeens een wees?