Oei, oma’s tere lijfje is gebroken
En zal als een geknakte bloem vergaan
Oei, oma’s tere lijfje is gebroken
Ze was gevallen toen ze pap ging koken
En ach, het was gelijk met haar gedaan
Die oude botjes laten zich wel kroken
Ik heb zojuist de dokter aangesproken
Geen dienst, zei hij en liep door, langs de paên
Ik kon de kinkel wel naar binnen slaan
Maar ik heb haar gelukkig niet gewroken
Een auto trof die arrogante haan
De hoogmoed was niet tijdig weggedoken
En zal als een geknakte bloem vergaan
(Bout rimé op “Uchtend” van Niels Blomberg)