Drs. P in 1968
NAZOMER
’t Is prachtig weer; we profiteren
Van deze dag vol kleur en licht,
En dragen opgewekte kleren.
‘Iets koeler,’zegt het weerbericht.
Men hoort een dikke bromvlieg zoemen;
De lucht is onmiskenbaar blauw;
Er hangt een ijle geur van bloemen.
Toch valt de avond al weer gauw.
’t Is prachtig weer; we zitten samen
Te zonnen op ’t café-terras.
Een windstoot rammelt aan de ramen;
Er valt een herfstblad in mijn glas.
We laten onze blikken dwalen
En praten over ‘t mooie weer.
Maar na de laatste zonnestralen
Is het ineens geen zomer meer.
Dit is het tweede onbekende werk van Drs. P dat opdook in de nalatenschap van Lia Dorana (zie voor bijzonderheden het Archief van 27 april en www.jasperina.net), na 'Het Zeewezen', afgezien van de onbekende extra coupletten bij dat lied en bij 'De Liefde'.
In een reactie (waarin hij zich buitengewoon verheugd toont over deze vondst) laat de doctorandus weten dat hij het nummer zelf jaren geleden wel eens ten gehore heeft gebracht tijdens optredens; "grotendeels in majeur, maar de laatse 2 regels der coupletten zijn in mineur, overeenkomstig hun strekking."
Hieronder het origineel van de tekst.
