Natuurlijk, dacht ik, Emily! Allicht!
Maar Johan Friso trok van leer, verbeten
Nu hij door mij de troon wel kon vergeten
Je denkt toch niet aan die jaloerse ‘nicht’
Ik was maar amper in de koets gezeten
Of heel mijn darmenstelsel werd actief
Toch nam de prins mijn winden maar voor lief
Want hij liet mij zijn moeders koolsoep eten
Terwijl de zon zich boven ons verhief
Begon de panty in mijn kruis te scheuren
Van mijn gekrab – de jeuk bleef echter zeuren -
En bracht een kriebelhoest veel ongerief
Ik had het zwaar met Murphy’s Law te stellen
En dacht nog even Apeldoorn te bellen
Estafette: De mooiste dag van je leven III
- Gegevens
- Geschreven door Gé van den Bovenkamp, Hendrik Jan Bosman, Frits Criens & Peter van den Tillaart
Uit het archief
Op slot?
Ik liet vanmorgen vroeg mijn hondje uit
langs weideweggetjes en lindedreven,
waar knoppen groen getuigen van het leven
en in de toppen fier een lijster fluit.
‘t Sociale leven is op slot gedaan.
De lente trekt zich daar geen loot van aan.