Leo Bonten ( AD 30 mei ) moet helaas één van zijn benen laten amputeren. Hij wil van dat been een staande lamp maken.

Als Bonten wil ik ook een vloerlamp van mijn been
De schakelaar allicht moet in de grote teen
Van ’t andere been wil ik een staande kapstok maken
Mijn beide handen zijn geschikt voor kapstokhaken

Dat alles ná mijn dood, dan levert mijn karkas
Met recht en authentiek een souvenir ván Bas

Ha Bas,
Het doet me goed je hier weer te lezen, zelfs in dit gruwelijke vers.
Maar die accent aigue op "van" in de distichon, dat is toch niet des Boekeloos....

Dag Inge, een souvenir van Bas is anders dan een souvenir ván Bas. Ván is letterlijker.

Het nuanceverschil weegt voor mij niet op tegen het lelijke schrikkelrijm dat daardoor ontstaat, Bas.

Dag Inge, de regel "een souvenir van Bas" is jambisch. Ik meen dat je met een accentteken niet het metrum kunt veranderen. Een souvenir ván Bas heeft ook niet de bedoeling dat te doen. Want dan ontstaat er inderdaad een schrikkelrijm.

Dag Bas, met het accent aigue krijgt "van" hoe dan ook nadruk. In een eigen gedicht zou ik dit niet laten staan.
En als ik zou willen dat het apart gelezen wordt, dan zou ik het wellicht cursiveren...

Dag Inge, cursiveren is een goede mogelijkheid. Overigens is de man alweer uit het nieuws, en dient het vers nergens meer voor. Niet zo'n best vers ook, dat al die aandacht niet verdient. Maar toch was het een nuttige bespreking.