Welkom, Gasten
Gebruikersnaam: Wachtwoord: Onthoud mij

Onderwerp: Het sterven

Het sterven 10 juni 2014 11:57 #1

  • Alexander
  • Alexander's Profielfoto
Ik zie de gezichten nog voor me
hoe ze huilden bij je graf
voor hen was alles af
zij droogden hun tranen en keerden huiswaarts

maar ik bleef met mijn gedachten
zou er iets zijn wat mijn pijn zou verzachten
jij was de navelstreng die nooit was doorgesneden
jij was de toekomst gelijk met het verleden

uiteraard waren er die dag kraaien
om jou passend uit te zwaaien
ik ging een tijdje met hen mee

maar vond mijzelf uiteindelijk thuis
en wat bleef was wat hemels geruis.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Het sterven 10 juni 2014 18:13 #2

  • Bas Boekelo
  • Bas Boekelo's Profielfoto
  • Offline
  • Forumgod
  • Berichten: 4571
  • Ontvangen bedankjes 1408
Diepzinnig onderwerp, het gedicht toont een beetje rommelig. Er waren kraaien bij de begrafenis. Als hier dragers worden bedoeld is de term 'uiteraard ' op zijn plaats, maar gaat het om vogels, dan begrijp ik niet wat er 'uiteraard ' aan is. Tenzij er sprake is van een connectie tussen de dichter en /of de betreurde enerzijds en kraaien anderzijds.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Het sterven 10 juni 2014 19:43 #3

  • Alexander
  • Alexander's Profielfoto
Met kraaien worden de dragers bedoelt, maar refereert ook aan de zwarte vogel, de kraai.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Tijd voor maken pagina: 0.119 seconden

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Eeuwig




Kijk mijn streven is het leven
vorm te geven met een stip
geen verspilling, dat is killing
voor de toekomst en mijn knip

afval scheiden, uien snijden
vet vermijden, winterpeen
zuinig stoken, niet meer roken
nee, je kunt er niet omheen

zie de vele zonpanelen
als juwelen op mijn dak
voor de meter zoveel beter
en een voórdeel dat ik pak

meer gaan lopen, minder kopen
naar de Tropen is taboe
weg die spullen en die prullen
uitstoot moet omlaag en hoe

wees bescheiden, deze tijden
lijden aan een Dikke Ik
zo, dat staat er, denk aan later
eeuwig gaat voor ogenblik.


Een gelukkig 2018 voor iedereen!
Dit versje Eeuwig vormt met Ogenblik een tweeluik, een duovers dus, waarbij eeuwig voor ogenblik komt.