Om misverstanden te voorkomen:
Dit versje is NIET autobiografisch!

Op weg naar de einder

Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken,
want ik zit nu al vijftien jaren thuis
te horen naar jouw dagelijkse preken,
verdroogd, er is geen druppel drank in huis.

Met mijn bestaan op zee is ’t vergeleken
hier als vergaan, welhaast met man en muis.
Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken,
want ik zit nu al twintig jaren thuis.

Als het aan mij lag was ik uitgeweken,
van mijn part naar een ouwemannenhuis.
Mijn Lieve Schat, ik heb het wel bekeken:
Net niet versuft, maar ook niet lekker thuis.

Jouw eindeloos gelul steeds over kuis,
dat heb ik ondertussen wel gehad.
Door jou heb ik het hier voorgoed bekeken;
ik zoek de zee weer op, Mijn Lieve Schat.

Adriaan van Dam