Het wordt misschien eens tijd om langs de zielenknijp te gaan.
Er is te veel gebeurd en daarom moet ik dus gaan praten.
Je komt tot het besef: nog meer dan dit kan ik niet aan.

Het wordt misschien eens tijd om langs de zielenknijp te gaan.
Depressie na depressie; laatst nog was er een orkaan.
De barre luchten tonen langzaamaan steeds minder gaten.
Er is te veel gebeurd en daarom moet ik dus gaan praten.
Je merkt: ik blijf gewoon niet stevig op mijn benen staan,
Hoewel ik uiteraard ook veel kan delen met mijn maten.
Je komt tot het besef: nog meer dan dit kan ik niet aan.

Het wordt misschien eens tijd om langs de zielenknijp te gaan.
Het is een heel klein stukje, dus de plu maar thuis gelaten.
Het is niet druk met dit soort weer, wat troosteloos de straten.
Depressie na depressie; laatst nog was er een orkaan.
De barre luchten tonen langzaamaan steeds minder gaten.
Er is te veel gebeurd en daarom moet ik dus gaan praten.
Je merkt: ik blijf gewoon niet stevig op mijn benen staan.
Hoewel ik uiteraard ook veel kan delen met mijn maten.
Een rondje hier, een rondje daar, gezeten rond de kraan:
na zoveel biertjes aan de bar zo zat als een banaan.
Je komt tot het besef: nog meer dan dit kan ik niet aan.

Kleine toelichting: er geldt een vormeis dat de kern van het verhaal niet mag veranderen in de strofes. Ik vond het juist uitdagender om te proberen om wel een verschuiving aan te brengen.

Een handige toevoeging, maar wel één die verpest dat je zo prachtig 1111 op 1111 loopt.

Ik maakte de toelichting in de verwachting dat de lezer het zou opmerken in het vers zelf en ook om even te "voelen" op het forum wat men van deze aanpassing vindt.
Groet,
Jaap

Ik vind de aanpassing wel geslaagd, Jaap. Het haalt het statische eruit en het schept meer ruimte voor een clou.

Hartelijke groet,
Wim

Beste monnhauser,
Nou snap ik je reactie

Mooi gemaakt, Jaap!

Ik vind het leuk dat het verschuift, maar het kan ook heel mooi zijn als het niet verschuift. Dan wordt het dieper.