Ze vroeg me of ik met haar mee wou gaan
Er moest iets aan een zere kies gebeuren
Ik had niet zoveel zin, maar wou niet zeuren
En dus besloot ik om haar bij te staan

Ik zag de tandarts zich voorover buigen
Zijn instrumenten glommen in het licht
Haar open mond lag volop in het zicht
Zo werd ik ongewild een kroongetuige

Hoi Christiaan,
Hij is wel leuk, maar ik heb wel wat gezeur in de marge. In de eerste strofe staat de zere kies in de schijnwerper, maar een kies met een kroon is normaal gesproken geen zere kies. Bovendien: als de tandarts zich voorover buigt, kan iemand anders niet in de mond kijken. Maar misschien sta ik nu te veel in de zeurstand. Trek je er in dat geval maar niets van aan.
Groet,
Jaap

Christiaan,

Ik vind de clou erg leuk en zag hem niet aankomen. En wat betreft Jaap en zijn vermeende zeurstand. Naar Jaap moet je altijd luisteren. Iemand die in zeurstand nog iets zinnigs uitbrengt is nog steeds te waarderen.

Ik dacht dat mijn repliek witzig was. Bij teruglezen valt dat erg tegen.

Met groet,

John

Hoi John,
Doorgaans luister ik ook erg goed naar Christiaan, want hij heeft mijn laatste boek beoordeeld voordat ik die publiceerde
Groet,
Jaap