De ether had het hevig te verduren
vooral op maandag in de late uren
dan was er Candlelight en Jan van Veen.

Een flesje wijn, de kamer kaarsverduisterd.
Het huis was stil, er werd nog slechts gefluisterd;
zijn donkerbruine stem klonk heel sereen.

Hij sprak van liefde, oud of pas ontloken,
van nieuwe liaisons of lang verbroken
en Greensleeves zong in de mineur van E.

Een voorbeeld is mij altijd bijgebleven.
Dit vers blijft echt voor altijd aan hem kleven:
“Jouw ogen zijn nog mooier dan de zee.”

“Zo blauw?” vroeg zij, mijn allerliefste schat…
“Welnee juffrouw,” antwoordde ik: “zo nat”.