Uit het archief
Zwarte kat
Flickr The Commons
In zijn volkomen sterrenloze vacht
laat hij in het namiddaglicht verloren
de laatste uren in hun ijver smoren
terwijl hij languit op de avond wacht
om daarna in de zwartgelakte nacht
van harte in de duisternis herboren
gelukkig onophoudelijk te scoren
in liefde, straatgevechten en de jacht
Tot stralen van het eerste ochtendgloren
de katers met hun atonale koren
geleidelijk verdrijven van het dak
en het genot van vechten en van vrouwen
zacht overgaat in klagelijk miauwen
vanwege een te lege etensbak