Gebruikersnaam en wachtwoord:
Mi lanct na di, en naar je ledematen, sinds jij, Marie, mijn sponde hebt verlaten en hokt met Hans. Een groter stuk verdriet bestaat er, schat, van hier tot Peking niet. Ik denk de lietzjemo maar door te zagen nu jij waarschijnlijk nooit meer op komt dagen. De tafel ook maar; onze tweezitsbank en, netjes middendoor, de boekenplank. Nu jij de mooie benen hebt genomen hoeft nauwelijks de badkraan meer te stromen: ik was van dag tot dag me schoon van vuil met alle tranen die ik om je huil