Ik heb geen idee of 'ie al eens eerder gemaakt is: een sonnettettekrans. In grote lijnen vergelijkbaar met de sonnettenkrans, maar dan wat compacter. Dat brengt ook een beperking zich mee, waar je bij een gewone sonnettenkrans geen last van hebt; doordat de eerste regels deel uitmaken van de meestersonnettette, kun je niet altijd het rijmschema abba cc volgen.

Geen idee of dit schepsel een lang leven is beschoren, ik ben benieuwd naar jullie mening. Vorm en inhoud passen in dit vers bij elkaar: het gaat over het lot en is uitgevoerd als een dobbelsteen. Je kunt 'm hier downloaden als .pdf, dan krijg je misschien beter beeld.

Bron van inspiratie voor dit vers is het bijbelboek Prediker, dat gaat over de zin (of zinloosheid) van het bestaan. Disclaimer: het is niet mijn bedoeling een discussie over (on)geloof in wie of wat dan ook aan te zwengelen - ik ken onderhand de anti-sentimenten hier op het forum een beetje. Gelovig of niet, ik denk dat er voor iedereen wijsheid te halen is uit Prediker.

LUCHT & LEEGTE
Ik heb het zelf uitvoerig onderzocht
Dit lijkt toch wel de kern van ons bestaan
Er is een tijd van komen en van gaan
Het leven is een trage pelgrimstocht

Zelfs al bekijk je het van elke kant
Je hebt je eigen lot niet in de hand

I
Je hebt je eigen lot niet in de hand
De aarde blijft maar om de zon heen draaien
Er is niets nieuws, de wind zal altijd waaien
En waaiend vult de leegte heel het land

Zo zit een mens voortdurend op de tocht
Ik heb het zelf uitvoerig onderzocht

II
Ik heb het zelf uitvoerig onderzocht
Vermeerderde mijn wijsheid en mijn spullen
Maar niets dat ooit de leegte echt kon vullen
Al had ik alle winkels leeggekocht

Want alles is bestemd om te vergaan
Dit lijkt toch wel de kern van ons bestaan

III
Dit lijkt toch wel de kern van ons bestaan
Voor elk gebeuren zijn er vaste tijden
Dat geldt voor vreugde en dat geldt voor lijden
Voor spreken en voor zwijgen, lach en traan

Hoe tragisch ook, je kunt er wel op aan:
Er is een tijd van komen en van gaan

IV
Er is een tijd van komen en van gaan
Maar om dat hele eind alleen te lopen
Is ook zo wat, je kunt maar beter hopen
Dat iemand deel wil zijn van jouw bestaan

Dus: warme, sterke reisgezel gezocht
Het leven is een trage pelgrimstocht

V
Het leven is een trage pelgrimstocht
Waarin een mens voortdurend loopt te zwoegen
En - zag ik - vaak voor andermans genoegen
Het recht wordt krom na elke nieuwe bocht

't Is lucht en leegte, wat je pad omrandt
Zelfs al bekijk je het van elke kant

VI
Zelfs al bekijk je het van elke kant
Je kunt je levensloop niet zelf besturen
Maar denk niet: 'Ach, het zal mijn tijd wel duren'
Je zou het eerste schip niet zijn dat strandt

Geniet verstandig: leef vol liefde, want
Je hebt je eigen lot niet in de hand

Dag Christiaan,

Ik kan me een sonnettettekrans (dubbel n !) herinneren die gemaakt was door de sonnettettedichters van Gedichten.nl. Deze krans werd ook hier op de vp van Het Vrije Vers geplaatst. Zie hier : .
Die snelsonnettenkrans stak qua schema wel anders in elkaar.
Het schema dat jij gemaakt heb vind ik fraaier en ook logischer.
Hulde ook voor de inhoud. Een mooi geheel en deze vorm verdient zeker navolging !

Ik kan me helemaal bij Remko aansluiten. Deze vorm zit goed in elkaar. Ook de formuleringen zijn fris, elke kant van de dobbelsteen is een mooi stukje tekst op zich. Inhoudelijk een mooie samenvatting van het boek. Erg mooi kunstwerk.

Groet,

Jaap

Fraai, Christiaan. Je hebt de oude (soms wat oubollige) wijsheid van Prediker mooi modern verwoord. 'Lucht en leegte' is een mooie, allitererende samenvatting. Qua vorm zit het gedicht ook prima in elkaar.

Toch een paar kanttekeningen.
'Zelfs al bekijk je het van elke kant' vind ik niet fraai. Als je begint met 'zelfs' denk ik aan: 'Zelfs als je het van de zonnige/positieve/optimistische kant bekijkt,' o.i.d., maar niet aan 'elke kant'. Je bedoelt waarschijnlijk: 'Van welke kant je het ook bekijkt', enz.
'Zelfs al' loopt metrisch ook niet lekker, met de klemtoon op 'al'.
'Pelgrimstocht' en 'tocht' vormen een rijkrijmpaar.

Maar vooral: compliment!

Hartelijke groet,
Wim

Dank voor je compliment, Wim! En Remko en Jaap natuurlijk ook.

Wim Meyles schreef : Niet helemaal; het is een beknopte manier om te zeggen: Zelfs al zou je in staat zijn om het lot - de dobbelsteen - van alle zijden tegelijk te bezien (wat menselijkerwijs gesproken niet kan), dan zou je niet in staat zijn om het ter hand te nemen. De zonzijde, schaduwzijde, optimisme, pessimisme, nihilisme, hedonisme, stoïcisme hebben daarin allemaal een plaats, maar zijn slechts manieren om je bestaan te hanteren, niet om het te veranderen. De maakbaarheid van ons bestaan wordt groter voorgesteld dan 'ie is.

Het is een thema dat me al een poosje bezighoudt - langer dan ik met dit versje bezig ben geweest: hoe verhouden wij ons tot het lijden of andere obstakels in ons bestaan; wat is daarin leidend, welk perspectief helpt ons (over)leven, wat kunnen we daarin leren, etc.

Eens, het is niet de meest elegante oplossing. Daar heb ik wel een poosje mee zitten puzzelen. 'Ook al', 'Maar al', 'En al' doen 't ook niet helemaal, vooral omdat het in drie verzen een sluitend geheel moet vormen.

Dat klopt - maar niet binnen hetzelfde vers; ik vond dat je je dat binnen zo'n krans kunt permitteren. Er zit er nog zo eentje in: 'onderzocht' en 'gezocht'. Ik vond dat 't kon omdat je de verzen ook apart kunt lezen: op de kubus heb je nooit meerdere zijden tegelijk voor je.